Evden çıkar çıkmaz bizimkilerin yanına gittim. Benim başımın belası dört çocukluk arkadaşımın arasında en aklı başında, en gamzeli olanı Ali.
Alilerin evi geçtiğimiz yazdan beri boştu. Çünkü annesi de babası gibi İngiltere'deki bir şirketten teklif alıp onun yanına gitmişti çalışmak için. Bunun için Ali birkaç aydır yanlız yaşıyordu. Arada gelip huysuz annannesi ve birkaç akrabasını saymazsak tabii. Ha bir de akşam geç saatlere kadar evi çekirge sürüsü gibi istila eden bizi...
Ali hepimize birer anahtar yaptırmıştı. Acil bişey olduğunda hemen gelebilmemiz için. O gün de, o anahtarla girdim eve. Kapıyı sessizce örtüp parmak uçlarımda ilerledim salona doğru. Salon kapısının önüne gelince elimi kapı koluna yerleştirdim mahallenin erik dallarını koparıp haberleri olmadan eve kaçan çocuklar gibi gülümseyip kapıyı açtım vee"Ben geldim" dedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
4N 1K
HumorPrensesleri sevmeyen bir kız. Ama aslında ona göre her kız öyle olmalı pembe giymek yerine mavi,etek giymek yerine pantolon giymeyi seven bir kız...
