4N 1K

💎

      Hepsi bir anda bana baktılar ne olduğunu şaşırdım. Sizin neyiniz var dedim. Bir kaç gün önce Emre aramıştı bize buraya bir kaç gün sonra geleceğini söylemişti. Biz heyecanla onu beklerken ben kasiyerle tartışırken Emre aramış. Gelemeyeceğini söylemiş. Eee yani bizimkilerde çok üzülmüş. Bunu duyunca bende çok üzüldüm. Ama yapacak bir şey yok yazık annanesi de çok sevinmişti. Kadıncağız çok üzüldü.Ali de öyle.(Aramızda kalsın  Ali en çok Emre'yi sever. En aklı başında olanı odur.) Benim iki dakikaya kalmaz telefonum çaldı. Sizce kimdi tabiki annem. Az kalsın  unutuyordum pembe gömleği . Ama aslında o düştüğüm de kafamı kaldırdığımda ğördügüm o çocuk  ve unutulmaz kasları. Evet bunlardan hoşlanmamam gerkiyordu ama kendime hakim olamıyorum ne yapmam gerekiyordu. Bilmiyorum kafam çok karışık ben bunları düşünürken eve varmıştım. Annem bolca keyifli bir şekilde şarkı söylüyordu. Evet her ne kadar sinirlerim bozulsa bile  yapacagım bir şey yoktu sonuçta o bir anne. 

   Neyse bir şey demeden odama çıktım.  Elimdeki telefonu yatagın üstüne attım pembe ğömleği hiç sormayın moralim bu gün yeterince hemen yatmak istedim bu gün biraz erken yattım. Neden oldugunu bilmiyorum ama aklıma adını bile bilmedigim ne oldugunu anlamadıgım o kişi geldi. 

    Onu düşünürken uyuya kalmışım kalktıgım da saat iki idi. Kıyafetlerle yattıgım için kalkıp pijamalarımı giydim. Mutfaga indigimde yemek yoktu bana kalmamıştı. Yapmaya çok üşendim. Yukarı çıktım cama bir taş geldi perdeyi açtıgımda aşagıda Ali vardı. O telaşın içinde benim moralimin neden bozuk oldugunu sormayı unutmuş. Ona anlattım (daha dogrusu  anlatmadan gitmem dedi mecbur kaldım) gidiyorum dedi zaten sabah olmuştu saat beşti. Biraz daha yattım sabah oldu alarm çalmaya başladı. Şu alarmın ölümü benim elimden olacak ama yapacak bi şey yok bir hafta sonra okullar açılacak buna alışmam gerekiyordu. Kalktım üstümü giyiniyordum mahalleye gitmek için hazırlandım . Kapıdan çıkarken annem seslendi...