Living Feeling Happy And Sad

CHAPTER 5

.......

Chris' POV

Dear Diary,

I am realy worried about mom, at sa tingin ko may tinatago sina Jen saakin. Hindi ko alam yun pero mukhang napakahalaga. Sana malaman ko rin yun pagdating ng oras at sana hindi bad news mahirap na! Diary, sana tuluyan mong itago iyong mga sikreto na sasabihin ko pa😂😂

*close diary*

Paano kaya kung punta muna ako sa mall?

Okay pupunta ako...

Hinanda ko na ang aking mga kailangan pera, cellphone, panyo, notebook (nagdadala talaga ako), suklay at ballpen. Pulbos? Hindi ako nag pupulbo seryoso ako,

Bumaba na ako Wow, tulog sya

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

*Mall*

Lakad,lakad,lakad ng lakad lang ang aking ginagawa wala naman kasing bago kung pagkain? Wala naman yung paborito ko...

Haay

*upo sa bench* *unat ang paa*

"Haaayyy!!"mahinay kong sabi

Bog!!

Omy gass!!

"Ouch" sabi ng lalaking nakatalikod saakin na nadapa dahil sa paa ko

"God! Are you okay!? I'm so sorry! I did not mean it" tinapatan ko yung level niya, umupo ako sa bandang likuran niya feel kong tumingin siya saakin kasi naka bow ako eh di ko sigurado

"It's okay" sabi niya at tumayo inalay niya ang kamay niya para tulungan akong tumayo

Tignan ko siya, inexamine ko yung mata niya, mukha niya, ilong niya yung labi niya

"Hey," sabi niya habang pinagpapantasiyahan ko siya

"Shit" mahinay kong sabi at napa tawa lang siya

" I heard you, " sabi niya

"Uhm, I am sincerely sorry! about what happened lately and I hope you can forgive me for what I have done" paghingi ko ng paumanhin

"No, really it's okay well I can forgive you if you can treat some nice foods"sabi niya nang nakangiti seryoso? Ano bang nationality nito Japanese? Korean? Chinese? But whatever that is, he is really attractive

"Well I know an Ice cream shop" suggest ko

"Ice cream shop? That is really great! Let's go" hindi makapaghintay niyang sabi

*while walking to the Ice cream shop*

(Ano ba to ang tahimik niya)

"Btw Can I ask you something?" Tanong ko

"Sure, why not?" Sagot niya

"What is your nationality?" Tanong ko

"I am half japanese and half filipino well my mom is a filipina" sagot niya ganun pala

" ahhh, how old are you?" At sa tanong kong iyon ay tumingin siya bigla saakin

"It's o-okay if you won't--" he cut me off

"17" ahh 17!? 16 ako eh

"You?" Tanong niya saakin

"Uhm 16" sagot ko

"Ahhh" siya

"How about, your name?" He just laughed softly

"My name?" He looked at me slowly moving forward making me step backwards