The walking dead: All alone.

Pilot

Het weekend is weer voorbij, eindelijk weer in mijn eigen huis. Ik woon in een nieuwbouw gedeelte in Atlanta, het is er mooi, maar had toch liever een wat ouder huis gewild. In het huis van mijn pa en ma was alles altijd zo knus en gezellig. Hier heeft alles nog geen betekenis. Toch wilden mijn ouders dit huis voor mij betalen, "veranderingen zijn goed voor je" hadden ze gezegd.

Ik pak mijn spullen uit de koffer en leg het op bed. Het weekend was wel weer geweldig, jammer dat het maandag is, maar mijn overhoring is morgen en ik heb nog een hoop te doen. Ik doe de opleiding Management and Survival, het is helaas niet zo spannend als het klinkt, het heeft eigenlijk helemaal niets met "survival" te maken. Tja, tenzij je het overleven in de economie bedoelt. Ik moest op kamers, want mijn oude huis lag 1000km van deze opleiding af. Af en toe mis ik mijn ouders wel, ze ruimen je huis niet op of wassen je kleren niet, je staat er helemaal alleen voor. De eerste dag in mijn nieuwe huis was de gekste in m'n hele leven, alles ging mis. Ik had mijn eten op het vuur laten staan, wat bijna tot een brand leidde.

Waarschijnlijk vind je mijn naam ook raar. Brooklynn. De stad waar mijn ouders verliefd op elkaar werden, ze vonden de plek zo magisch, dat ze hun eerstgeborene ernaar zouden vernoemen. Het is op zich geen slechte naam, maar ik moet mensen nog al te vaak uitleggen waarom ik zo heet. Mijn vrienden noemen me vaak "Lynn", alleen mijn beste vriend mag mij "Brookie" noemen. Jeffrey is zijn naam, ik ken hem al sinds de basisschool. Halverwege de middelbare school zijn we uit elkaar gegroeid, we kregen andere vrienden en hadden vaker ruzie, we zagen elkaar nauwelijks. Toen bleek dat we naar dezelfde opleiding gingen. Nu woont hij een paar straten verderop en wat hebben we een lol met elkaar! Hij is nu al drie weken in New York voor zijn stage, elke week stuurt hij een kaartje dat hij me mist, we lijken wel een stel. Aan een relatie hebben we nog nooit gedacht, het zou ons verscheuren. "Die lieve Jeffrey.." zeg ik zachtjes en sla mijn koffer dicht.

Mijn lunch vandaag is simpel; een broodje pindakaas, glas melk en een banaan achteraf. Ik loop met mijn bord naar de keuken en was het af. Dan hoor ik mijn mobiel zoemen, iemand belt mij. Ik tel zachtjes "1, 2,3,4,5..". Ja, het is Jeff! Gauw pak ik mijn mobiel en druk op het groene telefoontje.

"Hey Brookie" .

"Jeff, whatsup " zeg ik nuchter, ik wil niet te enthousiast overkomen.

"Ik heb te gek nieuws, ik mag over drie dagen terug naar Atlanta!".

Ik kan mijn oren niet geloven, zo snel al, ik kan mijn gil nauwelijks onderdrukken.

"My god, Jeff dat is fantastisch! Ik en zo blij dat je weer terug komt, ik heb je zo gemist!".

Hij lacht.

"Brookie toch, ik ben ook blij. Heb het hie.. echt fa..tastisch ge..ad."

Het geruis aan de andere kant van de lijn irriteert me, dan hoor ik zacht geschreeuw en gebotst van auto's.

"Jeff, is alles oké daar? Ik kan je niet goed verstaan!".

Het blijft even stil en dan hoor ik Jeff ook schreeuwen naar mensen, zijn stem klinkt wanhopig.

"Brook, luister ik moet gaan, er liggen do..en op straat ik ..an je n..et goed meer ..oren".

Probeerde hij nou doden te zeggen?

"Jeff, wat is er aan de hand, praat eens wat rustiger".

"Nee, Brooklynn, ik kan niet. Het is ..ier heel erg. WTF! Brook... help me, ze st..an op! Brook.. Brook!....".

"Jeff!", maar er is al opgehangen. Wat was dat? Een prank? Nee, het geschreeuw klonk echt, het was daar zo chaotisch.

Ik zet de tv aan en het scherm springt op de nieuwszender, vliegtuigen vliegen met bommen door de lucht, over rook.. en bloed! Ik ga dicht bij de tv zitten, mensen rennen door elkaar heen, de journalist staat te schreeuwen dat iedereen kalm moet blijven, maar het heeft geen enkele zin. Ze wijst vele plekken op de wereld aan die "geïnfecteerd"zijn. Wat zou ze met geïnfecteerd bedoelen? Dan zie ik haar bang naar de cameraman kijken en ze schreeuwt nu zelf ook. Een vies, bebloed meisje komt naar haar toe strompelen en het beeld valt weg. Elke zap naar andere zenders, maar alles is zwart geruis. Ik probeer Jeffrey nog een keer te bellen, maar hij neemt niet op. Misschien is het handig mijn ouders in te lichten. Ik toets het nummer van hun telefoon in, ook hier hoor ik alleen maar geruis. Ik begin toch wat nerveus te worden, wat gebeurt er allemaal? Een vliegtuig vliegt over mijn huis heen, een paar seconden later hoor ik een harde knal. Ik val neer en mijn zicht wordt zwart. Ik val weg in het duister..