Zaman , zaman ,zaman...
Hiçbir işe yaramayan gün geçtikçe kapanmayan yaralar bırakan ,o imkansız dedigimiz sevdayı yuregimize kaziyan, kazidikca kanayan...çekip giden insanlar var hayatımızdan, hiç birakmicak gibi sarıp sarmalarken öyle bir anda gidiyolarki, sevmekten güvenmekten herseyden nefret ediyorsun, ama yine de kalbin onun adını zikretmekten vazgecmiyor , her ne kadar kalpsiz oldugunuzu dusunselerde..Onla beraber dinlediginiz şarkıları onsuz dinlemek , bir tek onun "gülüşüyle " mutlu olup nefes almak nedir bilemezsin zamansizlikta,kafanı yastığa koyduğunda acaba napiyor şimdi iyimi kötümü bilememek can yakiyor , hiç bir haber alamamak can yakıyor, senin söylediğin o kadar laf bile canımı bu denli acitmazken yoklugun öldürüyor resmen...
Söyleyecek çok şey varken susmak...Çünkü konussamda degismicek , degistiremicegim şeyler var, ne söylesen ne yapsan haklısın ama bildiğim tek gerçek var oda seni bu can bu bedenden çıkana kadar sevecek olduğum.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuzluğum
PoesíaSevmek gerek bazen delice Mecnun olup dağları delemesende Yüreğime islemelisin belkide Bu benim ilk kitabım , ve en büyük hayalim , siirlerimi okumaya hepinizi davet ediyorum
