İDAMA MAHKÛM

asla ona bakmayi birakma♥️♦️♣️♠️

Yaşayacaksan eğer büyük bir ciddiyetle yapman gerekiyor
Büyük bir ciddiyetle yaşıyacaksın
Mesala büyük gözlüklerinle laboratuarda:

İnsanlar için ölebilmelisin hemde yüzünü bile göremediğin insanlar için...
En güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde
Ölümden korktuğun halde yaşamak yanı ağır bastığından...

Kapının çalmasıyla irkildim, sözlerini yarıda, düşüncelerini de bir kenara bırakıp kapıya doğru ilerledim. Kapı biri tarafından var gücüyle çalıyordu

Gelen chanyeoldü haftalardır onu görmüyordum. Sinir krizleri geçirdiğine dair dedikodular duyuyordum.
Kayıp ilanı verilmiş -bende dahil- herkes günlerdir onu arıyordu. Bir akşam evde kimse yokken kapımı çalmıştı. Gözleri ağlamaktan etinin içinde eriyip gitmiş iri kırmızı biberlere benziyordu. Çok gergin görünüyordu sürekli etrafı gözetleyip arkasına bakıp duruyordu.

"Seninle konuşmam gerekiyor lütfen" dedi. Onu içeriye alıp kapıyı kitledim.
Seğiriyordu ve bacakları titriyordu Tanrı şahitti onu ilk kez böyle görüyordum

"Ne oluyor?.. iyi misin?" Dedim sakinleştirici bir şekilde sırtını ovmaya başladım.

"Herkes deli olduğumu düşünüyor. Tüm dünya deli olduğumu düşünüyor."

"gerçekten ben bile bir süre deli olduğumu düşünsemde......" Dedi.

"Ve.... Deli misin cidden?"diye sordum

Keyifsiz Bir şekilde güldü

"Öğrenmek için neden pencereden dışarı bakmıyorsun? "

"Neden?"

"Kyungsoo! Bana bir iyilik yap ve lanet pencereden bakıp ne gördüğünü söyle!!!"

Olayı büyümeden suyuna gitmeye karar verdim. Bu yüzden pencereleri açıp bakmaya başladım

"Ne görüyorsun?"

"Bir kaç ev..., bir kaç araba.... Birkaç sokak lambası?"

"Kesinlikle" dedi "peki garip bir şey var mı?"

"Hmm... hayır " dedim