(XEN’S POV)
*sigh* Same old… same day…gigising sa umaga…mag-aayos…kakain…at papasok a school…boring day as always….
“Ma! alis na po ako!” – ako.
“Oh sige anak!...mag-iingat ka!” - mom.
“Opo!” – sabay takbo palabas ng bahay,
By the way…im XENON WILLOW, 17 years old…2nd year student sa INTERNATIONAL PENDLETON HIGH O IPH…just call me “XEN”…and don’t you ever call me xenon…because i hate that name! para kasing tunog lalaki pakinggan ang name ko…at take note…im a girl!
Since walking distant lang naman ang school na pinapasukan ko….eh nilalakad ko na lang ito…para tipid sa pamasahe sa taxi…..after 30 minutes….nakarating narin ako sa school….habang naglalakad ako papasok sa main campus….nagsimula na naman silang magbulungan na parang bubuyog….bulungan na rinig na rinig ko….what’s new? parating ganyan eh….magugulat pa ba ako?
“Look! Paparating na ang freak! Lumayo kayo dali!” – sigaw nung clown na babae….why clown? eh kasi naman po..ang kapal ng make-up…dinaig pa ang tunay na clown….
yan lang naman ang isa sa mga naririnig ko sa mga kapwa ko students sa tuwing papasok ako dito sa school….ung iba naman ganito….
“Freak! Di ka nababagay dito!”
“Go away! Baka mahawa pa kami sa pagiging freak mo!”
“Don’t come near us! Baka masunog kami! shooo!”
yan ang parating sinasabi nila sakin…dati im just a normal girl not until that day….
(FLASHBACK)
1st year highschool ako noon…at parati akong binubully ng 5 mean girls in our school….they always play pranks on me….like…binubuhusan ako ng isang timba ng tubig…at di lang basta tubig…galing pa sa lake na marumi…, kinukuha at tinatago ang ga gamit ko…. at matatagpuan ko na lang na sira-sira…., nilalagyan ng bubble gumm ang buhok at palda ko…..tapos paminsan pinapatid ako…..tiniis ko lahat yun…
Pero isang araw di ko na nakayanan ang mga pam-bubully nila sakin…. nagalit ako….first time kong magalit…kasi laging sinasabi sakin ng mama ko na wag daw ako magalit…i don’t whats the reason…pero sinunod ko parin si mama…. di ako nagagalit….kahit inaaway pa ako…di talaga ako nagagalit…..pero ngayon….
I have to break my promise to mom…kasi di ko na talaga kaya…at yun nga nagalit ako….di ko napansin na may nagsisimula na palang bumabalot sakin na red aura….at umaangat na ako sa lupa…at di lang yun…. ang dati kong black na buhok…nagsimula ng maging kulay pula….pati narin ang mga mata ko…tapos di ko na namalayan ang mga pinaggagawa ko nun…ang natandaan ko na lamang ay ang sinunog ko ang buong college department….
Muntik na nga akong paalisin sa school pero nagmakaawa si mama sa dean na wag akong paalisin dahil wala ng school pa ang tatanggap sa mga late enrollees….naawa naman ung dean at di na ako pinalis…pero kapalit naman nun… ay ang pag-layo sakin ng mga tao…kinatatkutan ako dahil daw isa akong freak…meron pang mga pangyayaring di ko maipaliwanag….alam niyo ung sumasabay sa emotion kong ang panahon?...
Kapag umiiyak ako, uulan…kapag nagagalit ako dumudilim ang paligid minsan naman lumalakas ang ihip ng hangin….kapag masaya naman ako…..alam nyo ung pakiramdam na nararamdam ng paligid ang nararamdaman mo….tapos nakakaintindi pa ako ng usapan ng mga hayop….at yung aksidente kong nahawakan ung kable ng kuryente…hindi ako na kuryente bagkus, may kung ano pang enerhiya ang dumaloy sa katawan ko….and i can heal different kind of wounds…. tinatanong ko si mama kung sino ba talaga ako at bat nagkaganun ako bigla…pero ang lagi nya lang sinasabi sakin ay…”malalaman mo rin sa tamang panahon anak, pero di pa ngayon”….kailan ba yong “tamang panahon” na yun…atat na atat na akong malaman kung ano ba talaga ang tunay kung pagkatao!
