Jij en jij alleen

Thirty six

[Laura]

We zijn nu al een halve week in Nederland. Over drie dagen moeten we weer terug naar LA en eerlijk gezegd heb ik daar geen problemen mee.

Het weer hier is vreselijk, mijn vrienden waarvan ik dacht dat het vrienden waren hebben me laten stikken en ik verveel me dood!

Onderuit gezakt hang ik op de bank met mijn voeten op tafel. Ik zit een beetje door mijn instagram te scrollen en van instagram naar facebook. 'Onderkin.' Hoor ik opeens Isaac naast me zeggen. Ik kijk hem aan en hij lacht. Snel doe ik mijn hand naar mijn onderkin. 'Zo'n erge onderkin heb ik niet eens!' Zeg ik beledigd. Isaac lacht harder. 'Jouw reactie op bepaalde opmerkingen zijn echt goud waard!' Lacht Isaac. 'Zo grappig was het nou ook weer niet!' Grijns ik.

'Wat valt er te lachen?' Komt mijn vader vanuit de keuken de woonkamer in lopen en neemt plaats op een stoel tegenover de bank waar Isaac en ik op zitten. 'Niks.' Glimlacht Isaac. 'Oh, het klonk anders wel grappig.' Lacht onze vader. We reageren er beide niet op. 'Lau, ik heb je nog niet zoveel gehoord deze hele week. Vertel jij eens iets over je vrienden enzo!' Zegt hij opeens, oh oh.

'Ik heb leuke vrienden en ik heb twee beste vriendinnen. Ze heten Joy en Mila.' Glimlach ik met mijn mond gesloten. 'Wat zijn het voor soort meisjes?' Vraagt hij door. 'Spontaan en heel aardig.'

'Oh, leuk! Gelukkig zijn het geen domme meisjes!' Zegt hij tevreden. 'Hoe bedoel je dom?' Vraag ik. 'Nou ja, dat ze gewoon goed zijn en niet hun leven verpesten aan drank, pillen, feestjes en jongens.' Legt hij uit. Ik knik en glimlach ongemakkelijk. 'En jij dan?' Vraagt hij aan mij. 'Ik wat?' Vraag ik niet begrijpend waar mijn vader op doelt. 'Feestjes? Jongens? Drank en pillen?'

'Oh, nee.' Antwoord ik. Oké, feestjes misschien wel, maar ik heb geen zin om daar over te beginnen, want ik weet dat mijn vader daar op tegen is. 'Ook geen jongens?' Vraagt mijn vader. Dit vraagt hij vast in verband met mijn verleden met jongens. 'Nee, nee ik ga niet met jongens om.' Glimlach ik. Ik zie Isaac naar me kijken in mijn ooghoeken. Ik schraap mijn keel eventjes.

'En ook geen feestjes dus?' Vraagt hij nu voor de tweede keer. God, waarom ben ik het slachtoffer? 'Nee.' Antwoord ik simpel. 'Wat doe je dan?' 'Ik focus me vooral op school en ben vaak met Mila en Joy op het strand.'

'Wat aan het doen?' Jezus, het lijkt op een verhoor. 'Beach volleybal en dat soort dingen.' Ik ben echt een goede leugenaar. Ja, we zijn wel eens op het strand, maar eigenlijk vaker niet. Ik zie Isaac in mijn ooghoeken over zijn hoofd wrijven en hij schudt zijn hoofd.

'Wat is er Isaac?' Vraagt mijn vader aan Isaac. 'Nee niks.' Glimlacht hij. Ik sta op en loop naar de trap. 'Waar ga je heen?' Vraagt mijn vader vlug. Pff, alsof ik zou gaan vluchten.

'Naar boven, waar anders? Het is honden weer buiten.' Zeg ik arrogant en ga naar mijn kamer.

Ik laat me vallen op mijn bed en open mijn MacBook. Ik check mijn mail. Ik zie dat ik een mailtje van school heb. Ik open het en zie vrij wel meteen dat het over de werkweek gaat van volgende week. Ik lees het wat door en vind het dan wel weer prima.

Isaac stormt mijn kamer binnen. 'Jezus Isaac, ik schrik me dood!' Roep ik geïrriteerd. Hij lacht en komt bij me op bed zitten.

'Nee? Ga je niet met jongens om? En ga jij nooit naar feestjes en oh ja, je hebt nette vrienden? Zij drinken echt ontzettend veel en ik durf te wedden dat ze jou daarin meer slepen. Oh en hoe zit het met dat focussen op school en het leuke beachvolleybal op het strand?' Vraagt Isaac schijnheilig. Hij heeft geen recht om mijn aan te vallen. Hij is zelf drie keer zo erg!

'Hey, ik drink nooit!' Zeg ik vurig terug. 'En hoe verklaar je die andere dingen dan?' Vraagt hij met zo'n typische blik.

'Wat had ik dan moeten zeggen? Uhm ja er is wel een jongen, maar die wil me alleen maar ontmaagden en loopt me constant op mijn hielen en ik was laatst op een feestje, maar dat ging me toch gek joh! Joy moest naar het ziekenhuis en ik moest naar het politie bureau komen! Oh en uhm, buiten school doe ik eigenlijk niet echt iets want daar is het te mooi weer voor en trouwens? Joy is net zoals ik maar Mila is eigenlijk een beetje een slet, maar wel aardig hoor!' Ratel ik aan één stuk door.

'Het zou tenminste wel de waarheid zijn.' Zegt Isaac schouder ophalend. 'Ja en als ik dat had gezegd had papa me niet terug laten gaan naar LA en zou ik een preek krijgen die als volgt zou gaan: "nou, jullie moeder kan ook helemaal niks he! Ze kan je niet eens in bedwang houden! Je was hier veel beter af. Hier was je tenminste nog normaal, je gaat dadelijk van het padje raken hoor als je blijft omgaan met die Mila en Ryan, tsjonge jonge zeg!" Nou die preek wil ik niet echt aan horen.' Zeg ik boos.

Isaac grijnst. 'Weet ik, ik ook niet.' Lacht hij. 'Oké en wat is dan wél je doel met deze confrontatie?' Vraag ik arrogant. 'Niks.' Lacht hij en loopt weer uit mijn kamer. Ik rol met mijn ogen.

Dit is dus zo'n typische actie voor Isaac.

Hoe ga ik het nog drie dagen volhouden? Ik wil naar LA, daar ben ik gelukkig. Ook al is Ryan soms vervelend, hij kan ook lief zijn. Maar dat vertel ik Isaac niet want dan gaat hij weer zeggen: "zie je wel, je valt uit eindelijk toch wel voor hem!" En "je vindt hem toch leuk he? Ik wist het! En maar ontkennen!" Of "zie je? Ben je toch wel voor die klootzak gevallen, val eens op goede jongens!" En dat hoef ik allemaal niet te horen, want ik ben niet verliefd op Ryan!

En dat word ik ook niet....