Nooit alleen

p r o l o o g

"Hé Saar, er is een brief voor je."
Ik keek Jesse verbaasd aan terwijl ik naar mezelf wees. Jesse knikte, "Voor jou ja."

Ik haalde mijn schouders op en liep naar de tafel waar mijn brief lag. Raar, dacht ik bij mezelf. Brieven werden tegenwoordig niet meer gestuurd. Ik was bovendien iemand met weinig sociale contacten naast Jesse. Er was geen naam die in mijn hoofd opkwam.

"Heb je de brief nou al geopend?" riep Jesse vanuit de woonkamer. Ik schudde mijn hoofd, bedacht me dat hij dat niet kon zien en riep dan snel nee.

Ik pakte de envelop en keek of er nog wat op staat. Niks, alleen mijn naam en adres. De verkeerde konden ze ook niet hebben; dat zou wel heel toevallig zijn. Voorzichtig scheurde ik de envelop open. Ik pakte er een brief uit en las wat er stond.

"Je zag er mooi uit vandaag. In de supermarkt."