Nooit alleen

2

Jesse keek me serieus aan. "Ken jij iemand hier in de buurt?" Ik schudde mijn hoofd. "Niet dat ik weet."

Jesse was vandaag langsgekomen om te kijken of we misschien iets konden vinden over de brieven. "Herken je zijn of wat betreft haar handschrift misschien?" Ik keek nogmaals naar de brief. "Nee. Jesse, misschien is het een stalker." zuchtte ik. Jesse ging achterover zitten en keek uit het raam. Dat deed hij altijd als hij aan het denken was.

De deurbel ging. Jesse stond al op maar ik stopte hem. "Ik ga wel, maak je geen zorgen."
De postbode stond voor de deur. Ik kon me niet herinneren dat ik wat had besteld.

"Hallo?"
"Pakketje voor u mevrouw!"

Voor ik nog wat kon zeggen had de postbode het pakketje in mijn handen gedrukt. "Fijne dag nog!"