"Kolly, Kolly anak!"
Tawag ng isang babaeng umiiyak sa gitna ng madilim at madamong lugar.
I want to go to her, to hug her, but I can't move my feet. Tila dumikit ang mga paa ko sa lupa dahil hindi ko ito kayang igalaw.
I can feel her pain.
Pero hindi ko makita ng maayos ang mukha niya.
Nasasaktan ako sa nakikita ko. I don't know her, ngayon ko lang siya nakita. Pero nasasaktan ako habang umiiyak siya. Parang may tumusok na patalim sa dibdib ko. Because I can feel that I am the reason why she's crying. I can feel that things are foreign.
Isang lalaki ang dumating at lumapit sa kaniya na may magarang kasuotan. "Cally, umalis na tayo rito. Mas lumalakas at dumarami na ang mga bampirang kabilang sa Onyx. We need to get out of here as fast as we can." May bahid na lungkot at pag-alala sa boses ng lalaki.
Ganoon rin sa lalaking kausap ng babae. I can't also see his face clearly.
Pero bakit familiar sila? Why does it feel at home in this unfamiliar place and to be with this unknown people.
Nakita kong umiling-iling ang babae at habol parin ang kaniyang paghinga dahil sa kakaiyak.
'Why am I here?' Tanong ng isang bahagi ng aking isipan.
"My daughter Owen.. Our d-daughter. She's lost. Hindi ka ba nag-aalala sa kaniya? B-baka mapano siya, s-she's in danger Owen.." Umiiyak ito sa bisig ng kausap niyang lalaki na sa tingin ko'y asawa niya.
"I'm also worried hon. P-pero nasisira na ang vampierleis,at marami na ang namamatay na kauri natin. I'm a king and I should do anything for my people--"
"Kahit na mawala pa sa iyo ang anak natin?" Putol nito sa kaniyang asawa.
"Kahit na kapalit ng payapang palasyo ay ang pagkawalay mo sa anak mo? Ganun ba huh?!" Sigaw nito.
"No.. Of course I care for our daughter. Pero mas makakabuti sa kaniya kung wala siya sa mundong ito."
Kumunot ang noo ng babae. "What are you talking about?"
Isang napaka-lalim na buntong hininga ang pinakawalan ng lalaki. "She's in good hands Cally. May babaeng kumuha sa kaniya. A human. At sa tingin ko, mas makakabuti kung sa mundo siya ng mga tao kaysa dito sa mundo natin." Paliwanag nito sa kaniyang asawa.
"We both know that we have a very chaotic environment, and we are currently facing a war right now. So, its better for her to not be here. We are different from the normal people Cally. We're not humans, we are vampires ." dagdag pa nito.
He hugged her trying to comfort the woman. "We'll hope for the best of our daughter. For now, we should win the existing war Cally and when time comes, we'll find her. I promise you that. Ibabalik ko ang anak natin, ibabalik ko siya sayo kahit ano pa ang mangyari. That's a promise."
That was his last words to his wife and everything's went black.
(A/N): Hi, good day everyone! I knew someone of you are confuse, for those who already read my story, cause this story was already published but disappeared for the reason I edited those parts of my story. I hope you'll still love and read this story. I'll try my best to update frequently again despite of the situation and also classes will be started.
Happy reading everyone.
Thankyou!!
