HER ŞEY SIRADAN.

Gerçeklerin peşini bırakır mısın?

Adeta koşarak uzaklaştım ordan.Zaten derdim neyse? Sanki çocuk 40 yıllık sevdalım.Azck değişiklik istedim işte.Söylene söylene derse girdim.Inek bi öğrenci olsamda derslerde pasifim.Ayrıca soğuk bi insanım daha sınıfımdan tanımadığım kişiler bile vardır.

"Neşe uyumak yerine Türk edebiyatının kaça ayrıldığını söylemek ister misin?"

Edebiyatcmzn sesiyle kendime geldim lanet olsun.

Ayağa kalktım.Komik bişey söylicem bütün sınıf bana gülecek, herkes beni farkedecek, yakışıklı bi çocukla göz göze  geleceğimi mi falan mı sandınız o filmlerde olur ya da kitaplarda gerçekte olanı söyliyim

"Hocam şey.. ıı soru neydi .."

ve kimsenin umrunda degil.Tabiki değil bu gerçek dünya.

Ve gercekleri tek gören benim.Belkide gercekleri yasayan tek benimdir.

Allah bilir tüm ezik kızlar bi kötü çocuk tarafndan kesfedilmeyi bekliyordur?

Ya da güçsüz ,anneleri tarafndan terkedilmis olan kızlar annelerinin tekrar gelecegini umuyordur? Zavallılar. zavallıyım..

Lanet olsun günlüğüme ağlayamadan yazamadm tabi zavallıca.Kantinin ortasnda ağlayamaya daha fazla dayanamayp kantinden çıktım.

Sıkıldım artk hayatn çok gerçek olmasndan sıkıldım hiçbir şeyin lanet kitaplardaki gibi olmamasından bıktım her genç kızın ki gibi saçma bi hayatımın olmamasından bıktım.

  Bunları günlüğüme yazmam gerektiğini düşünmüştüm ki günlüğümü bulamadım.

Ah aptal kafam kantinde olmalı. Koşarak kantine doğru yol aldım.

lanet bu da ne

"O benim" diye çığırdığımda

Günlüğümü okuyan çocuk kafasını kaldırıp yüzüme baktı çok çok duygulu bakıyordu anlam veremediğim bir şekilde

Acımamıydı bu ? Yok daha neler?!

"Gerceklerin pesini bırakır mısın?"

Anlamsz gözlerle bakıyordum.

Günlüğün kapagini kapatp yaklaştı.

"Herkes gerçeği farknda ama görmezden geliyor. Sende görme.

Ezik kız keşfedilmeyi düşlemese ezikliginden nasıl zevk alacak?"

"Veya bi kız annesinin geri dönmesini düşlemesse -bunu söylerken elini omzuma koymustu- nasıl güçlü kalacak?"

Elini sertce indirdim.

"Kimsin sen ? Sheaksper?"

Gülümsedi. Uu sevimlice.

"Bi dost diyelim"

"Ihtiyacm yok?"

"Sakinn"

"Günlüğümü okudun?!!"

"üzgünüm"

"Ha tamam o zaman. Şaka mı bu?"

"Gerçek" göz kırpıp ilerlemeye başladı

"Gerçeği görmüyorummm bi dost öyle dedi " diye arkasndan bağırdım duydugundan emin oldugumda yuzumde bi tebessum olustu.Etkilenmistim galiba..

Özelikle o çocuğun çarpıştıgım çocuk olmasi etkiledi beni galiba..

Hayatm kitap mı oluyor ?..