HER ŞEY SIRADAN.

Asıl kabus sensin.

  Tam öküz gibi esnemis güzellik uykumdan rahat bi şekilde uyanmstm ki gördüğüm karaltıya iç güdüsel çığlığı bastım.

"AAAAAAAAAAAA"

"ne bağırıyon kızım kulağımın dibinde?!!" Diye bağıran karaltıya baktığımda bunun kazma bey olduğunu anlamak çok da zor olmadı. Kocaman yatağın küçük bi köşesine yerlesmis olsada bu benim korkmama engel değildi.

"S-senin ne işin var yatağımda" diyebildigimde gözlerimi ovuşturarak oturur pozusyona geçtim.

"Sarhoştum hatırlamıyorum"

Ben dehşete düşmüş bakarken dogruldu.

"Sakin ol şaka yaptm dokunmadm sana" dedi öküz gibi gülerek.

Niye gelmisti bu hatrlamaya çalıştım ama

"Gece kabus görmüştün ya hani.

Odana gelincede yanıma gelll diye bağırmıştın."

"Kabus mu? Asıl kabus sensin be."

Hatırladım galiba.Saçma sapan bi ruyaydi.Ben bağırıp milleti uyandrnca gelenin abim oldugunu sanmıştım ama yanıma uzanınca anlasamda -kokusundan(parfümün markası ne acaba?)-  çaktırmamıştım.

"Hı gece öyle demiyodun 'nolur kal korkuyorum' diyen ebem miydi?'' dedi dil çıkararak ve sesini inceltip sesime benzetmeye çalışarak.

Istemsizce güldüm çok sevimliydi bi de SIR kitabndaki Toprakla Duru gibi olmuştu. Ama Can' ın üstünde tshortu var.Gerçi bunun kası tsörtün altında bile görünüyor. Of yine hayatımı kitaplarıma kaydrdm.

"Aptal. Kalk şuurdan"

Onu zorla kaldırıp odamdan çıkarttım.Yalnız hemen sahiplendim evi.

Mutfağı olmayan bi ev için gayet genişti yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve meşhur topuzlarımdan birini yaptım.

Sonra tabiki kitaplarımı aldım

''Hanimiş benim kitaplarım.Çok insan görünce sizi unuttum mu sandınız hı? Benim gerçeklerle işim olmaz varım yoğum sizsiniz -gerçi gerçekler peşimi bırakmıyor- '' diye kitaplarımı severken bi kahkahayla irkildim.

''Bide beni mi dinliyorsun sen? Sapıklığın yetmedi mi he?''

Kahkahalarının arasında''Abin geldi'' diyebildi.

Kapıdan çıkarkende ''Kitaplarına allah sabır versin'' demeyide ihmal etmedi Kazma Bey.

Sinir Şey.

Ama yüzüm istemsizce gülümsedi.Kitaplarıma iyce benzemeye başladı.Sevinçle kitaplarımı kucakladım.Aynen bunları günlüğüme yazmayıda ihmal etmedim tabii.

**

''Abiiiii'' o kadar çok bağırıp yumruklamak istiyordum ki onu normal mutlu yaşamımızda olsak yapardım ama şuan sevgiye ihtiyacımız varmış gibi hissediyorum.Bu yüzden koşarak gidip kucakladım.

Sonra dayanamadım bi tane geçirdim.

''Dengesiz'' diye adeta tısladı.

''Seni dinliyorum''

''Şarkı mı söyliyim kızım'' Can'ın arkadan kıkırtısı geldi kahvaltı hazırlamaya çalışıyodu ama kulağı bizdeydi camışın.Adeta  kapa çeneni bakışımı atıp abimi bahçeye çekiştirdim.

''Söyleyeceğin şeye saatlerce ağlıyacağımı biliyorum ama öğrenmek zorundayım''

Sadece baktı.

''ALİİİ!!''

''Babamızın alkolik bi pislik olduğunu bilmek mi istiyorsun Neşe?''

   Sinirle söylediği bu cümlelerin içinde gizli bi yumuşaklık beni dinlemeye zorlamaya devam ederken abime yaklastım.

''Ona buna borçlanıp her gece dayak yediğini mi öğrenmek istiyosun Neşe?''

''Bana SİZ UMRUMDA DEĞİLSİNİZ dediğini mi öğrenmek istiyorsun Neşe??

Aylarca seni babam iş gezisinde falanda filanda diye oyaladığımıda bilmek istiyor musun Neşe??''

''Evet'' sadece bu çıkabilmişti ağzımdan çünkü boğazımda bi yumru vardı.Ama en azndan her şeyi biliyorum ha?

-Ağlamak isterken gülmeye çalışmak gibi iğrenç bi şey olamaz.-

Yanaklarımdan yaşlar süzülmesine izin vermedim. '' Bak her şeyi anlatmak bu kadar zor değilmiş'' diye de gülümsedim.Abimin o zamanki bakışı..

Bende ona ben duygusuzum ki bakışımı attm.

"Duygularm körelmiş be abi. Sevilmemek zoruma gitmiyo ki. Annem, babam bizi terketmisse ne olmus? Biz bize yeteriz"

Bu cümleleri nasıl kurdum bilmiyorum ama kendimle gurur duydum.Bi an icinde olsa annemin gidisi koymamış gibi yapabildim.

----------------------------------------------

YİNE KISA VE İÇİME SİNMEYEN Bİ BÖLÜM OLDU AMA BEĞENİCEĞİNİZİ DÜŞÜNÜYORUM  [İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ] :))

VOTELERİ VE YORUMLARINIZI ESİRGEMEYİNİZ :** :D

----------------------------------------------