You Are Mine

This is not happening!

Umuwi siya ng bahay nila na matamlay. Pagbukas niya ng pinto ay nakaupo ang mga magulang niya sa sala na naghihintay sa kanya.

''Hija... Nakausap mo ba si Keith? Anong sabi?''

Salubong ng mommy niya. Bakas sa mukha nito ang munting pag-asa.

"No ma. I didn't meet him. He's out of the country,"

"Ganun ba? Kailan daw sya uuwi?"

"I don't know pero feeling ko walang magagawa ang pakiusap ko sa kanya,"

Unti-unting pumatak ang luhang kanina niya pa pinipigilan.

"Im sorry hija. Kung hindi lang namin sana isinangla ang kompanya sa Montenegro hindi sana mangyayari ito,"

"Dad sobrang laki ba ng utang natin?"

"Im sorry hija. Ginawa namin ang lahat hanggang sa lumubog tayo sa utang at ang Montenegro ang nagbayad nun at nasangla ang kompanya natin sa kanila,"

Regrets and sadness. Yun ang ipinapahiwatig ng tinig ng daddy niya. Tumayo ito at niyakap siya. Lungkot at galit ang nararamdaman niya ngayon. Lungkot dahil dugo at pawis ang puhunan ng magulang niya para maitayo ang kompanyang sa isang iglap lang ay mawawala at galit para kay Keith dahil nilagay siya nito sa sitwasyong wala siyang magagawa.

"Dad, I don't want to marry that jerk. Hindi pa po ako handang makita sya,"

Napahagulhog siya ng tuluyan. Hindi niya akalaing gagawa si Keith ng ganitong kondisyon na hindi niya maiiwasan. Naaawa siya sa magulang niya. Alam niyang para buhay na ng mga ito ang kompanyang itinayo ng mga ito. At hindi niya kayang makitang mawawala lang iyon ng parang bula.

Niyakap siya ng magulang. Keith left her with no choice and he will do everything para makuha ang gusto nito. At wala siya kalaban laban man lang.

Morning 9am

Pabalik balik ang ginagawa niya sa loob ng kwarto niya habang hawak ang cellphone. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakapagdesisyon. Tiningnan niya ang oras. 9am. She only have 1 hour left. Or else maglalaho ng tuluyan ang kompanya nila.

Marami ang gumugulo sa isip niya. Hindi siya handang makita ang lalaking sumira sa mga pangarap niya. Ang lalaking dahilan kung bakit siya umalis papuntang amerika 4 years ago. She knew this day would come at magko cross ang landas nialang dalawa but not in this kind of situation. Never in her life she imagined this would happen.

Kinagat kagat niya ang daliri. If hindi siya magkapagdesisyon bago ang oras na gusto ng mga ito ay mawawala ang kompanya nila. At para na ring mawawala ang magulang niya. Ang kompanya ang naging buhay ng mga ito at hindi niya kayang makita na mawalan din ng buhay ang mukha ng mga ito. At gagawin niya ang lahat para ibalik sa mga ito ang kompanya. Pero hindi sa ganitong paraan.

Kapag pumayag naman siyang pakasal kay Keith ay parang ibinenta niya na rin ang kaluluwa niya dito. Pero ito lang ang solusyon. Huminga siya ng malalim. She already moved kaya dapat wala siyang dapat pag aalahanin. Ano pa't gagawin niyang impyerno ang buhay nito at makikipaghiwalay rin ito.

Napalukso siya ng biglang marinig ang katok. Para siyang aatakihin sa kaba.

"O, Bakit?"

Ang anak ng yaya niya lang palang si Nancy.

"Ate, merong naghahanap sayo sa ibaba"

"Ha?"

Wala naman siyang hinihintay na bisita.

"Sino?"

"Hindi ko po alam ate eh. Pero ate ang gwapo parang yung aktor sa korean drama na pinapanood k,"

Kinikilig pa ito.

Binundol siya ng kaba.

Hindi kaya.

Hindi maaari. 10am pa ang usapan nila. At sabi ni Karl ay tatawag siya. Wala itong sinabing pupunta ng bahay nila.

"O sige sabihin mo bababa ako after 5 minutes,"

"Sige po ate,"

Masiglang sagot ni Nancy. Haay sino ba ang hindi kikiligin kapag nakita si Karl. Tsssk.

After 5 minutes ay bumaba na siya.

Naabutan niya ang lalaking nakatalikod. He got those wide back ang broad shoulders. He stands like he own this house.

Arrogant jerk just like his brother.

Pero biglang pumihit ito ng paharap sa kanya. At lumaki ang mga mata niya. Tama ba ang makikita niya? O pinaglalaruan lang siya ng paningin.

"Ikaw?"

The man still looks freakily handsome that can take every woman's breath away. Huh. That familiar effect again. Tss. But what on earth is he doing in their house? Sa pagkaka alam niya ay out of the country ito. She never expect him to be here. Parang sasabog yata lahat ng meteorite sa ulo niya. Sumakit bigla ang sentido niya.

Hindi kaya. No! hindi maari! Hindi pa ko handang harapin siya at lalong ayaw ko siyang kaharap.

"Don't tell me...."

"I think so," sabi niya sa seryosong expression sabay kibit balikat.

"This is not happening..."

"Well maybe fate bring us together AGAIN," at ngumiti na ito ng tuluyan.

"Fate mo mukha mo!" those sweet words again. hahakbang na sana siya patalikod ng biglang magsalita ito.

Hindi maaaring siya! Hindi ako papayag!

"My dear future wife, long time no see,"

Oh noooo!!!! this is not happening.

Pinukol niya ito ng masamang tingin. Samu't saring emosyon ang nararamdaman niya ngayon. Puot at galit. Puot dahil sa ginawa nitong panlolo sa kanya 4 years ago at hindi niya ito mapapatawad. Galit dahil he still have the guts to act like nothing happened 4 years ago. Ipapakita niya dito na mali ang kondisyon nito na sa tingin nito ay babalik siya at mahal niya pa rin ito.

----

Author's note: . Keep tuning in on this story. Seems like my heart and brain are into this story. Thank you readers :)

VOTE AND COMMENT PO <3

I would really appreciate it.

You Are Mine Chapter 3

by iAm_irresistable