Kötü Yalancı

1.Bölüm

Liseye yeni başlamıştım. İlk günümdü okulda bugün. Saatimin çalmasıyla kalkmam bir olmuştu.
Annem halâ uyuyordu onu rahatsız etmemeye özen göstererek kahvaltımı yapıp, geri odama geçtim.

Okulun formalarını çoktan almıştık, formaları giyerek aynanın karşısına geçtim. Çok kötü görünmüyordum ama yüzüm biraz soluk gibiydi.
Biraz renk katmak için kırmızı rujumu sürdüm ve saçlarıma maşa yapıp evden çıktım.
Henüz servis'le gitmediğim için , dolmuşa bindim ve boş bir yere oturdum. İçim kıpır kıpır'dı. Çok heyecanlıydım. Dolmuştan inince kos kocaman bir binayla karşılaştım mavi bir binaydı, ve çok ihtişamlı gözüküyordu. Evet. Okulum burasıydı.

Heyecanla okulun bahçesine ilk adımımı attım ve okul binasına doğru yürümeye başladım. Okulun içine girdiğimde kahkaha atıp , birbirlerine bişeyler anlatan iki kız gördüm . Okul henüz çok dolu değildi. Sanırım biraz erken gelmişim diye düşünüp ,saate baktım. Saatin farkında bile değildim, evet galiba biraz erken gelmiştim .
Kahkaha atan kızlara birdaha bakıp:
"Allahım ne kadar itici duruyorlar, İnşallah sınıfımda böyleleri yoktur" diye düşünmeye başladım.
Sınıfım 2. Kattaydı. Okulun içini biryandan göz gezdirirken , sınıfıma doğru çıkmaya başladım. Sınıfın kapısı kapalıydı, büyük bir heyecanla kapıyı açıp içeri girdim. İçerde sadece bir çocuk vardı. Telefonun nerdeyse içine girmiş bi vaziyette birşeyler yapıyordu . Sınıfa girdiğimi bile fark etmemişti.

Çok yakışıklı duruyordu karşıdan. Ama ilk günden böyle herkezden etkilenirsem , devamında nolur allah bilir diye içimden geçirdim ve istem dışı gülümsedim.
Kapıyı ardımdan yine kapatınca , çocuk kafasını kaldırıp beni baştan aşağa kısa bir süzdü ve geri telefonunla ilgilenmeye başladı.
Şaşırmıştım bu kabalığı karşısında ,insan bi merhaba der birşey yapardı ya. Odun.
Bende bişey demeden ayakta dikilmeyi bırakıp, boş bir masaya oturdum.