Prologue:
Prologue.
I never knew what love is, pero nung nakilala ko siya unti unti alam ko na kung ano ang love. Minahal niya ko ng sobra pinagsilbihan pero dahil sa duwag ako iniwan niya ko, sa pagiwan niya sa akin dun ko lang napagtanto na mahal ko na pala siya. Naging duwag ako nabuntis ko siya at di ko alam kung ano ang gagawin ko.
Flashback.......
“Blake I’m pregnant” parang nabingi ako saglit hindi ko alam matutuwa ba ako matatakot magagalit pero isa lang ang nasa isipan ko ngayon di ko siya kayang panagutan.
“I’m sorry Shane but di kita kayang panagutan im sorry” yun lang ang nasabi ko
“WHAT?! Di moko kayang panagutan Blake naman ano ang gagawin ko dito eh sayo ko pa nga sinabi kasi ikaw ang ama Blake please maawa ka naman samin ni baby” sabi niya nasasaktan akong Makita siyang umiiyak pero di ko kaya.
“Ama? Ako? Haha nahihibang ka nab a Shane eto tatandaan mo di ako ang ama niyan HINDI AKO!!” umalis rin ako kaagad di ko kyang Makita siya umiiyak may narinig pa akong nagbubulungan
“grabe naman ang lalaki di daw kayang panagutan saying naman yung girl napakganda pa naman pero nagpabuntis lang sa walang kwentang lalaki”
“hay nako mga kabataan ngayon libog na ang pinairal :3 di ba nila alam ang RH bill dapat gumamit sila ng contraceptives -_-“
End of Flashback.....
That was the time I rejected her.........
