Ster

Een

Oh, won't you stay with me?
'Cause you're all I need
This ain't love it's clear to see
But darling, stay with me...

"Sterre leg die gitaar even weg en kom eten," hoor ik een stem beneden de gang.

"Ja mam, ik kom eraan."

Voorzichtig zet ik mijn gitaar in zijn staantje. Het is een prachtig exemplaar, gemaakt uit esdoornhout. Ik heb hem gekregen van mijn opa toen ik 12 was en sindsdien oefen ik er elke dag op. Mijn opa hield ervan als ik bij hem kwam en mijn liedjes speelde, trots omdat ik ze net geleerd had en deze aan mijn held mocht laten horen. De muzikaliteit heb ik zeker en vast van hem mee. Hij leerde mij noten lezen en we zongen altijd samen liedjes. Zongen, want helaas is hij vorige maand overleden. Ik mis hem nog elke dag.

Ik werp nog een blik op mijn gitaar en sluit dan de deur achter me. Mijn neus vangt de overheerlijke geur van versgemaakte lasagne op en volgt deze tot beneden in de keuken. Het water loopt al in mijn mond, eerlijk waar de lasagne van mijn mama is de beste ter wereld. Ook mijn kleine broertje zit ongeduldig te wachten en kijkt mij al vijandig aan met zijn blik van ik wil eerst. Ik moet even lachen om zijn gefronste wenkbrauwen waarop hij deze omhoogtrekt.

"Opgepast, het is warm."

Mijn mama zet de dampende pot op tafel en we staren er naar als verliefde puppy's (geen idee of puppy's wel verliefd kunnen zijn, maar je begrijpt het wel).

Met een grote lepel leg ik een heerlijk stuk op mijn bord. Mmmm wat is dit toch heerlijk.

"Hé, Sterre, heb je gehoord van die zangwedstrijd hier in het dorp?" vraagt m'n broertje Lion plots. Ik schud van nee.

"Zou het niets voor jou zijn Ster? Je zingt toch goed, je zou een goede kans maken."

Ik leg mijn lepel neer en praat het idee meteen uit zijn hoofd. "Zo een wedstrijd is niets voor mij en daarbij, zo goed ben ik nu ook weer niet. Ik wil mijn tijd daar niet aan verspillen, optreden voor een groot publiek, nee vergeet het maar."

Mijn papa knikt instemmend. Hij ziet het waarschijnlijk ook als tijdverspilling. Voor hem staan mijn studies op de eerste plaats en hij moppert maar al te vaak als ik weer eens gitaar aan het spelen ben in plaats van te leren.

Ik eet mijn bord verder leeg en denk aan de wedstrijd. Het zou wel een ervaring zijn, opa zou trots op me geweest zijn. Ah het is toch niets voor mij, de wereld zit echt niet te wachten op mijn stem.

Als iedereen klaar was hielp ik nog even met de vaat en ging dan naar boven. Ik moest nog wat leren, morgen is er namelijk een grote toets van wiskunde en die moest goed zijn. Wiskunde is zo een vak waar ik tegen op zie om te leren. Meestal begrijp ik er in het begin niet veel van, maar ik moet er toch door en dat duurt altijd zo lang.

Terwijl ik bezig ben neurie ik nog zacht een liedje, muziek maakt alles veel leuker, of in het geval van wiskunde iets minder onaangenaam.