Demi Jackson 2

Hoofdstuk 1

"Eindelijk thuis!" zei Percy terwijl hij zich op een stoel in de woonkamer liet zakken. We kwamen net thuis van de meubelwinkel. We hadden een bed, een bureau en een kast gekocht voor mijn kamer. Sally had een "klein" bedrag van Posseidon gehad. Sally liep naar boven en riep naar ons: "Ik ga naar bed. Maken jullie het niet te laat?"

Ik pakte een beker en deed de kraan aan. "Dat doen we niet zo, hé?" zei Percy. Ik zuchte en stuurde het water in mijn beker. Het schokte een aantal keer, maar bleef wel op dezelfde plek. Ik werd af en toe echt moe van zijn training. Het hield nooit op. Ik mocht niet douchen (wat heel moeilijk is aangezien je dan 50 stralen te gelijk onder controle moet houden) of handen wassen zonder water te sturen. Aan de andere kant was ik er wel dankbaar voor. Ik kreeg van hem meer aandacht op een dag dan van Hans en Marja* in twee weken. "Waar denk je aan?" Vroeg Percy. "Aan het feit dat jij mijn broer bent, terwijl ik drie maanden geleden nog in een wees huis aan het wegrotten was." Antwoordde ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was. "Ja, ik heb je leven zo veel beter gemaakt. Dankzij mij mocht je wegrotten in een cel in de onderwereld." "Ja, en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ga naar bed, overmorgen school." En met die woorden liep ik naar boven.

"Waar is de instructie voor de kast? Serieus, Demi, ik vind het niet grappig." Percy liep rond door de pasbehangen kamer, mijn pasbehangen kamer, en gooide bijna alles aan de kant. "Rustig," zei Sally, "het staat misschien op de doos. Heb je daar al gekeken? Nee? Rustig aan, we hebben de hele dag de tijd. Waar is schroefje nummer 8 nou? O, daar kun je het even aangeven. Ja, dank je Demi." Ik had het idee dat ze ook een beetje gestrest was. Ik knikte en pakte de hamer uit Percy's handen. "Dank je" zei ik terwijl hij keek naar de hand waar net nog een hamer in zat. Ik mepte op een plank die rustig in zijn plaats schoot. Ik stopte de hamer terug in Percy's hand. "He, ik ben geen hamerhouder." Hij deed een stap naar achteren en stootte Sally's koffie om." Als een reflex probeerde hij het te besturen, maar er zat te weinig water in. De koffie viel op de grond en vond zijn weg over de vloerbedekking. "O nee" riep Sally. Ze werd helemaal gek van de stress. "Rustig ik ga water halen. Dan kunnen we het mixen." Zei ik.

In de badkamer vond ik een teil en een spons. Ik vulde de bak tot de helft. Ik genoot ervan dat, nu Percy bezig was, ik het niet hoefde te sturen. Ik wilde de bak optillen, maar hij was te zwaar. Voordat ik de helft eruit gooide bedacht ik me; ik kan water sturen zonder het gewicht te voelen. Ik tilde voorzichtig met mijn rechter hand het water op en gooide met mijn linker de spons in de teil. Ik liep zonder mijn aandacht van het zweefde water terug naar mijn kamer. Ik duwde met mijn rug de deur open. "Goed zo Demi! Je begint het te leren." Zei Percy terwijl hij heel erg trots keek. Misschien een beetje te trots. Ik overwoog om het water in zijn gezicht te gooien, maar hield het net voor zijn gezicht stil. We hadden dit water nodig voor de koffie. Ik zette de teil onder de plas water en liet het water er voorzichtig in vallen. De teil was doorzichtig en vierkant. Ik viste de inmiddels doorweekte spons uit de teil en kneep hem uit boven de koffie vlek. Het water mengde zich met de koffie en de vlek verdween veel makkelijker dan ik had gedacht. Het overgebleven water stuurde ik omhoog. Het licht dat door het raam viel maakte een regenboog en onmiddellijk verscheen er een beeld.

Het was Chiron met op de achtergrond de aardbeienvelden van kamp halfbloed. "Hallo Percy en Demi. En mevrouw Jackson." Zei Chiron met een glimlach. "Ik begrijp het, halfbloed dingen. Ik ga nieuwe koffie halen. Geen onnodig gemonster jaag, he?" Vroeg Sally terwijl ze opstond. Ze wachtte niet op antwoord en liep de deur uit.

"Wat is er aan de hand? We zijn amper een week thuis." Vroeg Percy. "We komen de laatste tijd een beetje sater scouds te kort. Dus ik wilde vragen of een van jullie een oogje wil houden op halfbloeden bij jullie op school." "Demi?" Percy keek mij aan. "Wat is er met het water?" Vroeg ik. Al dit soort dingen zijn nog steeds een beetje nieuw voor mij. "Het is een olympische manier van bellen. Als je ergers een regenboog ziet gooi je er een drachme in en vraag je of de godin van de regenbogen je met iemand verbind." "Iris?" Vroeg ik. Percy knikte. "Hallo?" Vroeg Chiron. Ik keek en ik zag nu pas dat ik mijn concentratie was verloren. Ik kreeg langzaam de controle weer terug. "Praat jij maar voor mij. Ik moet met consenteren. "Ik ga naar de bovenbouw en Demi zit nog in het tweede dus kunnen we beide scholen in de gaten houden." Antwoordde Percy. "Mooi zo!" Met die woorden vervaagde het beeld. Ik liet het water in de teil plonzen. Ik was ver over mijn limiet heen gegaan met het dragen van een Iris bericht. "O, o" zei ik nog en daarna werd alles zwart.

* lees deel 1: Demi Jackson

Haai iedereen. Sorry voor het wachten, maar ik had dit verhaal gemaakt omdat veel mensen er om vroegen. Ik had er niet echt bij na gedacht waar het over zou gaan. Ik ben er nu uit dus ik zal zo snel mogenlijk verder schrijven. Naomi