Demi Jackson 2

Hoofdstuk 2

"Piep, piep, piep." Ik kneep mijn ogen tegen het licht. "Wat? Laat me slapen." "Piep, piep, pieeeeeeep." Ik schoot overeind. "Wat?" zei ik chagrijnig. De kamer was leeg. "Piep, pieeeeep, pieeeeeeeep." "Hou op." Ik gooide mijn kussen in de richting van het geluid. Er klonk het geluid van brekend glas en zuchtend keek ik naar de kapotte wekker op de grond. Ik stapte uit bed en keek op de normale klok hoe laat het was. Half zeven. 'Welke idioot heeft de wekker zo vroeg gezet?' Het antwoord was wel duidelijk. "Percy!" schreeuwde ik boos. "Wat?" hij kwam gapend de kamer binnen in zijn uniform. "O, ja. Eerste schooldag vandaag." zei ik, opeens vrolijk. Ik rekte mij uit en liep naar snel naar de douche zodat Percy mij geen rare opdracht mee kon geven. 

Tegen de tijd dat ik de badkamer uitkwam was het al zeven uur. "Demi schiet op! door jou missen we misschien de bus." Riep Percy die bij de voor deur stond. "Demi schiet op." imiteerde ik Percy's stem. "Jeetje Demi hoe oud ben je?" "Wat heeft dat ermee te maken?" Vroeg ik terwijl ik langs hem door de voordeur naar buiten liep. "Dag mam!" riep ik voordat Percy de deur dicht sloeg.

De bushalte was niet ver weg, maar om een of andere reden kregen Percy en ik het niet voor elkaar om droog aan te komen. Bij de bushalte staarde bijna iedereen naar Percy. Ik liet het water op mijn uniform langzaam verdampen, zodat niemand het door had. Een fel gele bus met de zwarte letters schoolbus erop kwam de hoek om rijden. Ik vond die bus zo gaaf, want op mijn oude school werd ik niet opgehaald met een bus.

Zodra we in de bus zaten hoorde ik fluisteren en af en toe in onze richting kijken. Percy leek het niet door te hebben, dus ik negeerde het ook. "Hallo Percy. Ga je dit jaar de gymzaal weer in de fik steken?" Vroeg een brede jongen. Zie je wel eens iemand op straat en denk je meteen; 'Dat is een pester'? Dat had ik bij deze jongen. Hij stond midden in het gang pad. Percy wilde hem bijna meteen aanvallen, maar hij bedacht zich. "Ach rot toch op." Zei hij alleen maar. De jongen gaf Percy een duw. "Wat zei je daar, loser?" Percy balde zijn vuisten zo hard dat ze wit uitsloegen. "Misschien is het geen goed idee om in het gangpad te staan als de bus aan het rijden is." Zei ik snel. De jongen keek over Percy heen alsof hij mij niet had op gemerkt. "Wie is je nieuwe vriendin, Percy?" vroeg hij minachtend. Nog voor Percy antwoord kon geven remde de bus en vloog de jongen naar voren. "Leuk je te ontmoeten." Riep ik achter hem aan en lachte. "Je weet dat je nu het hele jaar gepest gaat worden?"  Vroeg Percy. "Ja, maar het was het zo waard." antwoordde ik met een glimlach.

De bus kwam aan op het schoolplein van de onderbouw. De pester kwam met een rood hoofd uit de bus. "Als jullie tegen ook maar iemand zeggen wat er is gebeurd, dan... " Zei hij dreigend tegen Percy en mij. "Oké, tot vanmiddag." Zei ik en ik ging het schoolgebouw binnen. Vroeger werd ik altijd gepest, maar nu was ik vreemd genoeg niet bang. Misschien omdat ik geleerd had dat pesters je niet interessant vinden als je ze niet eng vindt. Of het heeft iets te maken met het feit dat ik gevochten had met cyclopen, minotaurussen en dat ik een maand letterlijk in de hel heb door gebracht. 

Ik liep naar het kantoor van de directeur. Ik nam plaats in een stoel naast het raam. Na een tijdje kwam een jongen met lang sluik zwart haar binnen. En niet gewoon lang, nee rapunzel lang. Hij ging op de stoel aan de andere kant van de kamer zitten. De half bloeden waar we naar opzoek waren een jongen en een meisje, maar voor de rest kon Chiron ons ook niet veel vertellen. Deze jongen straalde wat mij betreft geen half bloed uit, maar wie weet. Vlak voordat de bel ging kwam er een derde leerling binnen. Ook een jongen. Hij had blonde stekels en droeg een leren jas. Ik kende hem ergens van. De jongen met zwarten haren werd geïntroduceerd als Bill en de jongen met blonde haren als Chris. 

De directeur gaf ons onze roosters en leidde ons rond de school. Daarna vroeg hij of wij nog vragen hadden. Chris haalde zijn schouders op en Bill deed... zijn Bill-ding. Ik keek op mijn rooster. Het tweede uur had ik gym. "Waar is de gymzaal?" Vroeg ik toen ik er achter kwam dat hij die niet had laten zien. "We hebben momenteel geen gymzaal dus is gym op het rugbyveld. " Ik knikte.

Er waren nog tien minuten van het eerste uur over, dus gingen Bill, Chris en ik alvast naar het rugby veld. Het veld was leeg. Donkere wolken schoven over de zon. Het werd koud op het veld en het begon te waaien. Als een blok viel de aanwezigheid van een mythisch beest op mij. Al mijn spieren spande aan want ik wist niet wat ik moest doen. Percy was aan de overkant. Ik keek naar Chris en Bill. Langzaam liet ik water uit een drinkfontein naar mijn hand vliegen. Mijn blik ging van Chris naar Bill en weer terug. Beide jongens leken te weten wat er aan de hand was, maar er was maar een jongens halfbloed. We stonden daar een goede vijf minuten wachtend tot iemand aanviel. Chris keek naar de bal met water die zweefde onder mijn hand. "Typisch." zei hij en viel Bill aan met een kruisboog. Bill ontweek maar had daar veel moeite mee. Chris was duidelijk het monster maar ik wist niet wat ik moest doen. Vanmorgen in de bus had ik zo veel lef, maar nu...

Haha ik ben terug na 8 maanden niks doen. Ik heb geen idee hoe lang dit boek word maar waarschijnlijk korter dan het eerste deel. Laat het alsjeblieft weten als er fouten in het verhaal zitten, want ik probeer mijn schrijven te verbeteren. ~Naomi 

Ps: Voor hoofdstuk 3 hoef je geen 8 maanden te wachten ;)