Love and Lies

Chapter 2

I waved my hand when I saw Lorenzo a bit far from me, nag kaway din ito pabalik. Our friendship is still good. I believed mas naniniwala siya sa akin na isang paghanga lang ang meron ako para sa kanya which I am very grateful. I'm still able to see him on Saturdays mag wa-walking on Sunday afternoons kasama ang mga aso namin.

Pero kahit ganun mas lalong lumalalim ang nararamdaman ko sa kanya.

" Gusto mo ng Ice cream?" Tanong niya ng madaanan namin ang isang store. Tumango ako.

" Ililibre mo'ko?" I asked

" Of course!" He smiled.

The smile that makes my heart leap.

" Aire, pwede mo kaya akong ipag bake?"

" bake? Oo naman. Para saan?" Tanong ko.

"Regalo. Hmm ano ba mas magandang regalo, cookies or cake?"

" ahh. Birthday ba? Mas maganda ang cake." Sagot ko. " Tsaka matagal na akong di nakapag bake. Gawan nalang kita chocolate cake ba or red velvet cake?"

" Marunong ka ba ng carrot cake? Yun sana ipapabake ko. Sagot ko lahat ng ingredients mo" nakangisi pa niyang sabi.

Napangisi ako.

" Oo, favorite yun ng tita ko eh."

" Nice. I actually needed the cake next week. Pwede ka kaya?"

Tumango ako. "Bilhin mo na ang ingredients sa Friday para masimulan ko na sa araw mismo nun."

" Thank you!" He sincerely said

Lunes ng kinabukasan. Hinanap ko si Rea pero nag blink yung phone ko nakita ko may message siya sa akin may lagnat daw at hindi siya makakapasok. Umupo ako sa lugar kung san ako pumupwesto. I opened my albums at ang dami kong stolen shots ni Lorenzo. Ang pogi talaga at ang cute.

Past 7pm na ng matapos ang huling subject ko. Nag text na ako kay tita na pauwi na ako. I waited for a taxi ng mapatingin ako sa gilid ko,
napapangiti talaga ako pag nakakakita ako ng mag jowa sa isang kotse. It's my dream to be fetch and seat next to Lorenzo. Ang suave sa pakiramdam nagmamaneho siya gamit ang isang kamay at isang kamay naman niya nakahawak sa akin. I always dreamed to experience those kind of scenery. I wish we could be like that.

Pumasok na ako ng taxi at dahil mas mauunang madadaanan ang bahay nila Lorenzo bago ang amin napatingin ako sa gate nila wala pa ang pick-up niya. Siguro my study group siya sa mga cafe like how college students does.

Mabilis ang mga araw at naging friday na surprisingly nagkaroon ng half day lang sa University dahil may event ang mga professors and staffs. Lorenzo texted me that he is coming to my house to bring the ingredients. Nag-ayos ako at nagsuot ng khaki shorts at white shirt na may cherry sa gitna. I ponytailed my hair and cleaned my glasses. Ilang sandali lang at tumunog ang doorbell. My heart race again.

" Hey, I brought the ingredients" he smiled gorgeously

Pakiramdam ko ay kinikiliti ang tyan ko. I smiled and opened the gate for him.

" Perfect timing wala tayong pasok. I can watch you bake para na din next time maalam na akong gawin."

Tumango ako sa kanya. " Right! Tuturuan din kitang mag bake ng cookies" saad ko

" That would be great!"

Nakaupo lang sa high chair si Lorenzo habang ginagawa ko ang cake. He was looking and observing like he really wanted to learn. I mixed up the ingredients at tinikman ang lasa nito if sakto lang ang tamis. I used my pinky finger to taste it.

" Is that how you test the taste if matamis?"

Nakagat ko ang labi ko. Pang regalo niya pala toh.

"Sorry, I should have use the spoon. Pero malinis naman ang kamay ko nakalimutan kong pang regalo mo pala toh" I worriedly said.

" No it's fine." Tumawa siya sa akin at inakbayan ako. " If you could only see yourself awhile ago namumula yung tenga mo" aniya at nabigla ako ng nilagay niya ang pinky finger niya para lasahan ito.

" Ohh. It's good!" He seems approved of the taste. Muli niyang dinip ang kamay niya sa bowl at nagulat ako ng pinahid niya iyon sa ilong ko.

My eyes widened.

" Ang cute mo!"  And He laughed

Napangisi ako at kinuha ang tinabi kong cream at pinahid din sa mukha niya.

" Yan, mas bagay sa'yo" sabi ko sabay tawa.

We made fun and the left  ingredients ay pinaglaruan namin,  nagka flour na ang mga mukha pati ang buhok naming dalawa dahil sa pagtatapon namin sa isa't isa. It felt like a date baking with him.

Until the finish product is done and I showed it to him.

" Wow! The cake looks good. Kung pwede tayo nalang sana kumain at di ko na ibigay" nakangisi niyang sabi.

" I can bake you another one. May natira pang ingredients" saad ko

" Hindi na Aire baka napagod kana." Aniya. "Anyway, hindi ko alam kong paano ako babawi sa'yo. Tell me, paano ako makakabawi?"

" Tange!" Nakangiti kong sabi. " Bayad kana!" Bayad na dahil sa mga ngiti mo masaya na ako.

" Bayad na ako? How come? Ang bilis!" Sabay tawa niya ulit.

" Iuwi muna tong cake mo, I really hope it tastes good at sana masaya ang taong pagbibigyan mo niyan" I sincerely said.

Not knowing who'll receive it. But I hope the cake will leave a good taste to them.

Kinabukasan ay maaga akong gumising at nagkunwaring mag jogging. I don't know why I feel like I have to do this pretension when I can even go to his house at itanong nalang sa kanya kung anong oras siya aalis, at saang party siya pupunta.

I had two laps of jogging when their gate opened. I smiled naka jogging attire siya. He waved and I waved back. Sabay kaming naglakad hanggang sa magkaabutan kaming dalawa.

"Aga mo ah!" Nakangisi niyang sabi.

" Maaga akong nagising. Ikaw?"

" Ganun din. Baka naman iniisip mo'ko kaya di na ako makatulog" I know he's just joking but my smiled faded.

" Ikaw? Iisipin ko?" Nanlaki ang mata ko. "Kilabutan ka nga!"

" Ba't ako kikilabutan. Eh kung totoo naman."

Sumimangot ako.

" Uyy! Ang pikon mo" sabay tawa niya

" Baka nga ikaw yung nag-iisip sa'kin kaya di ako makatulog" pabulong kong sabi

" What did you say?" He smiled amusingly

" Wala! Ang mahuhuli mabaho ang utot."