Öyle bir şey ki ansızın ansızın nefes alışlar kesiliyor en kuytu damarımda, utanıyorum kendimden ve en çokta sevgimden. Gözyaşlarımdan korkar oldum küçük bir elim parmağım Kanasa ölüm tutuşuyor beynimde korkuyorum derinlerden bir korku bu hiç geçmeyecek gibi her saniye de yeniden hayat buluyor damarımda kendime isyanlar ediyorum en çok ta sessizliğime akıp giden zamana inat sessiz ve sensiz oluşuma. Sağım ne solum ne bilhaber yaşamak bu kanım fazla geliyor bana ağır bir yük sanki senden sonda ötesi hep ağır bir yük. Söz demiştim ya sana söz daha küçük bir parmağın dahi olsa kanatmayacağım hiç bir zerreni ve zerremi. Seni böyle seveceğim demiştim bil istedim. Gel istedim güneşi devir üzerimize istedim ben ben hep istedim ki saçlarını boynuma sal istedim öyle başıboşcasına ben gibi. Ama bilmezdim gelmenin tozlu yollarına katran dökmüş geceler gitmenin vefasız kollarına ay düşürmüş acılar ...
Elfida !...
