Dit verhaal gaat over Damian. Damian is een verlegen jongen die alleen met mensen praat die hij kent. Zekra, een meid uit zijn klas, is al snel bevriend met Damian. Damian word steeds opener? openiger? Nou, minder verlegen. Hij en Zekra zijn vrienden. Beste vrienden. Maar wilt Damian misschien meer zijn dan vrienden?
De bel is net gegaan en de schooldag is eindelijk voorbij. Iedereen doet hun spullen in hun tas.
'Vergeet niet jullie opdracht!' Schreeuwt de leraar nog.
Damian loopt naar Zekra toe.
'Wil....wil jij die opdracht samen.... samen met mij doen?' vraagt Damian, terwijl hij begint te zweten.
'Tuurlijk. Gezellig' Antwoord Zekra, glimlachend.
Damian was zo opgelucht. Hij durfde Zekra niet eens te vragen om samen te doen.
'Is er iets? Je begint te zweten.'
'Huh? Oh, nee. Het is hier nogal warm.' zegt Damian, terwijl hij het zweet van zijn voorhoofd veegt.
'Warm? Ik heb het juist een beetje koud.'
'Ik heb ook een beetje gefietst.'
'Ja, dat zal het zijn. Zijn we klaar om te beginnen?
'Ja. We moesten een...uh....'
'Een kleine film maken van 10 minuten, die te maken heeft met pesten.'
'Hoe gaan we dat filmen? Ik heb geen camera.' Vraagt Damian.
'Wou, dat was een verrassing (Sarcasme). Ik heb er nog wel een thuis liggen. Wel een beetje een oude.'
'Okay, doet hij het nog?' Vraagt Damian
Zekra begint te giechelen en zegt: 'Ja, hij doet het nog.'
'Mooi, anders komen we nergens.'
'Kan ik dan morgen naar jou huis toe?' Vraagt Zekra
'Mijn.....mijn huis?' Zegt Damian verbaasd.
'Ja, ons huis heeft een verbouwing en dat maakt te veel lawaai.' Zegt ze.
'Kunnen we niet gewoon hier filmen?'
'Op school? Haha, laat me niet lachen. Maar, even serieus. Kan dat?'
'Ja....ja, dat kan wel.'
'Cool. Tot morgen!'
'Tot morgen.'
Ze loopt naar de fietsenstalling en fietst weg op haar AUTO. Nee grapje, op haar fiets.
'Oh, wat heb ik nu weer gedaan?'
Hij fietst naar huis en plofte neer op de bank toen hij thuis was.
'Mam, kan Zekra morgen komen? We moeten huiswerk maken.' Vraagt hij.
'Oh. Gaan jullie 'huiswerk maken'? Dat deed ik ook altijd.'
'Toen je nog jong was zeker!'
'Sorry, wat zei je?'
'Niks.' Reageert Damian, veel te snel.
'Ja, ze kan morgen wel komen.'
'Echt? Dank je, ma.' Zegt Damian.
Damian rent de trap op naar zijn kamer.
'Ze gaan 'huiswerk maken'. Eerst zien, dan geloven.'
En dat was hoofdstuk 1. Hij is kort, maar ik wou gewoon een stuk uploaden. :)
