Damian rent de trap op en springt op bed. Het bed begint te kraken, breekt en valt op de grond.
'Mooi einde van de dag.' denkt Damian.
De bel gaat. Damian's moeder doet de deur open.
'Hallo, ik ben hier voor Damian.' Zegt een vrouwelijke stem.
'Zekra!' Denkt Damian.
'Oh, jij moet Zekrom zijn?' Vraagt Damian's moeder.
'Nee, ik ben Zekra. Leuk u te ontmoeten.'
'Oh ja, juist. Zekra. Ook leuk om jou te ontmoeten.'
Damian loopt de trap af.
'Wat hoorde ik net kapot gaan?' Vraagt Damians moeder.
'Niks.'
'Dus als ik naar boven ga, zie ik niks stuk?' Zegt Damian's moeder.
'Sorry, mam. ik hoor je al niet meer...' Zegt Damian terwijl hij naar de deur loopt.
'Ja, leuk je gesproken te hebben, ma. Maar ik moet nu.....naar de winkel. Ja, de winkel. Ok, doei mam.' Zegt Damian, terwijl hij naar de deur loopt, de deur open doet, Zekra mee naar buiten neemt en de deur dicht doet.
'Wat doe je hier?' Vraagt Damian aan Zekra.
'Je bent je Kunst boek vergeten.' Zegt ze
Ze pakt haar tas en pakt daar een boek uit.
'Hier. Het lijkt me slim als je je boeken niet vergeet.' Zegt ze
'Tot morgen. Vergeet niet dat we morgen bij jou filmen.'
'Oké! Tot morgen.' Zegt Damian.
Zekra loopt weg en Damian loopt zijn huis binnen.
Hij gaat op de bank zitten.
'....Wacht eens even. We hebben helemaal geen boeken voor Kunst!'
Hij pakt het boek en leest de titel: 'Hoe je moet acteren'.
'Waarom zou ik.....oh nee. Nee hé.' Zegt hij.
'DAMIAN!!!' Hoort Damian van boven.
'JA?!' Schreeuwt hij terug.
'WAT IS ER GEBEURT MET JE BED??!!' Schreeuwt zijn moeder.
