Back to December

chapter 6 : Winter Tears

Rian's POV 

Matapos niyang sabihin na mahal niya ako sinabi ko skanya na mahal ko rin siya. We were so happy on that day. Till i met his family. And gladly sabi ni kevin na nagustuhan daw nila ako. Siyempre kay mama. haha. Okay na Okay daw xD

December 1

 Although nag confess na kami sa isa't-isa. Nanligaw na rin siya.  It's Winter at nag desisyon ako na sagutin siya. the 1st day of december. He was so happy na halos ipagssigawan niya sa whole universe. hahaha.  of course happy rin ako dahil mahal ko rin siya.

Months passed andun ang mga happy moments , awayan, bangayan, selosan at iba pa. But we beated all that and stayed stronger. Hanggang sa umabot kami ng 1 year and 11 months. Then i thought i was happy but back then i was not. ewan ko. naging komplekado lahat. di ko alam anong dahilan. 

Hindi naman sa NAGSAWA. But it's just that, i want space. Oo, mahal ko siya. pero parang may kulang or something. Minsan rin kasi nwawalan na siya ng oras dahil sa work. but i understand. Kaso maybe i need time for myself.

Pagkagising ko isang umaga. Bumungad ang malungkot na mukha ni mommy.

" Is there something wrong ma ? "

" anak , i know di mo magugustuhan ito "

then may inabot siya na papel or something sa akin. 

" Is this Tickets ???  going back to Philippines ??  what's this ma ? i don't understand "

" anak sorry pero kailangan na nating bumalik sa pilipinas "

dahil ayoko maglabas ng galit. nag walk out ako. at pumunta sa kwarto. Eh, bukas na rin kasi yung 2nd anniversary namin ni Kevin. And this is bad. Ang hirap mag desisyon. Dec. 3 yung flight. And i don't know what to do. buong araw akong nag kulong at nag isip isip. 

2nd anniversary na namin. He texted me to have dinner with him. It was nice, it was romantic. Candle-lit dinner. He was smiling all the time. pero ako ? in the back of my mind di ko kakayanin ang gagawin ko sakanya but i have to.

December 2 -

 I texted him na magkita kami. 

it's sad to say but today is the day after our 2nd anniversary. 

at alam kong di magiging masaya ang mga pangyayari ngayun.

andito ako naghihintay sakanya.

sa paboritong meeting place namin. 

sa may park na may bridge then river. 

kasi dito din kami unang nagkita.

at dito ko rin ito itatapos.

ewan anong nangyari sakin at gagawin ko to. 

pero honestly kagabi ko pa to pinag isipan. 

" Babe, am i late ? " - siya

" no, your just in time " 

then he kissed me in the cheeks.

"  i missed you " - then hinawakan niya ang dlaawang kamay ko .

san ba ako magsisimula ???

SHet . ! 

" ahm, Kevin , i have to tell you something " 

at ayun tumulo na ang luha ko . 

" ano ? " 

nakayuko lng ako 

ang hirap netoo !!! 

:'( 

ang sakit ata. 

" Kevin, 

.

.

.

.

.

.

.

.

 I'M BREAKING UP WITH YOU " - yun nasabi ko na

he looked away .

" tell me your joking, RIAN "

" no , 'i'm not "

" WHAT ??  rian, please , may nagawa ba akong mali ?? sabihin mo naman sakin . "

hinawakan ko yung mukha niya.

" wala, wala. wala kang nagawa. it's just that... "

" ANO !! ??? "

nagulat ako dahil napasigaw cya.

"  Kevin, just always remember that I LOVED YOU. 

alam ko wala akong sapat na rason.  

MAYBE WE'LL JUST HAVE TO FORGET. "

then i ran away. masakit man pero kailangan.  AND i left him there. crying .

Alam ko masakit sakanya at sa akin. 

- AIRPORT -

 " the passengers of flight ...--------------" 

tumayo na ako. carrying my luggage. tumitingin ako sa likod ko nagbabakasakaling baka andyan siya at baka makita ko pa siya for the very last time. bago ako umalis. ewan pero umiiyak ako. eh giinawa ko naman. haaaaayy. 

papasok na kami sa eroplano.

" RIAAAAAAAAAANNNNN ! "

napalingon ako. then i saw him. umiiyak, sumisigaw and it kills me inside. 

" RIAAAANNNN, wag mo akong iwan please! "

tears fell down on my cheeks.

" Kevin, I'm Sorry " 

hinila na ako ni mama papasok. but my eyes were locked at him. nakita kong hinihila siya ng mga security. pero nagpupumiglas siya. umiiyak. at hindi tumigil sa pagsigaw sa pangalan ko. gusto ko siyang puntahan pabalik. yakapin. pero di na pwede. Hanggang sa lumipad na ang eroplano di parin ako natahimik. sinilip ko parin siya. AND I SAW HIM KNEELING WITH TEARS ON THE GROUND.  </3

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A/N

    Thank you po sa mga readers :))  

- nurinaluisa-