Poradnik dla początkujących i dla zaawansowanych jeźdźców, który z pewnością pomoże wam rozpoznać jedne z bardziej popularnych ras koni, zawiera wyczerpujące opisy ras. W części pierwszej przedstawione zostaną konie gorącokrwiste.
Pochodzenie i występowanie: Kraje wschodnie: Rosja, Turkmenistan i Chiny, obecnie także Kirgizja, Turcja, Kazachstan, Uzbekistan, Iran, niewielkie hodowle można spotkać w Niemczech i Austrii; czas nieznany, datuje się jednak nawet na ok. 3000 r. p.n.e
Wysokość w kłębie: ok. 150-160 cm
Umaszczenie: głównie bułane, kasztanowate, gniade (na zdjęciu), rzadziej kare, siwe, inne maści jednolite; rasa charakteryzuje się wyraźnym złotym połyskiem na sierści.
Pokrój:
Szczupłą sylwetką i lekkim chodem można porównać je do greyhounda. Sucha budowa, długie nogi tworzą je doskonałymi końmi do sportu - świetnie nadają się do rajdów długodystansowych i skoków przez przeszkody. Konie tej rasy doskonale nadają się także do wyścigów.
Ich tułów jest długi, czasem niewymiarowy z resztą ciała. Głowa duża, długa, i sucha o prostym profilu, a szyja jest często jeleniowata. Włosie krótkie, miękkie i jedwabiste, niektóre osobniki mają rzadkie włosie na grzywie i ogonie. Konie mają długie nogi o suchych stawach, okrągłych, twardych kopytach. Łopatki czasami krótkie i w większości strome. Zad mocno ścięty, konie wykłębione. Klatka piersiowa dość płytka. Ruch delikatny, niosący. Czasami zdarzają się problemy w ustawieniu nóg. Mają predyspozycje do płynnego galopu, lecz także do inochodu i töltu.
Historia rasy:
Rasa ta jest jedną z najstarszych ras koni na świecie. Wywodzą się od koni turkmeńskich, a ich nazwa pochodzi od plemienia Tekke. Hodowlę tych pięknych koni odbudowano po licznych wojnach i kradzieżach oraz rozbojach; rasa ta była zagrożona. Aby odnowić rasę, do rekonstrukcji użyto wtedy klaczy arabskich, kiedy to władzę posiadał niejaki Lenk. Dzięki ogierowi Turkmain Atti i jego 17. synom w wielu rasach europejskich płynie krew koni achał-tekińskich. Ogier Berley Turk (prawdopodobnie arab z linii Munighi lub turkmeński) zapoczątkował jeden z podstawowych rodów koni pełnej krwi angielskiej.
Konie te hodowane są w tabunach, gdzie pilnują ich konni pasterzy. według legendy kiedyś konie te, podobnie jak araby na noc wprowadzano do namiotu właściciela, gdzie razem z nim spędzał noc; miał odstraszać złe duchy. Obecnie konie pasterzy przykrywa się grubą derką lub grubym kocem filcowym i żywi jęczmieniem wraz z tłuszczem baranim (pasza treściwa).
Księga stadna koni achał-tekińskich została założona w 1917 roku.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
