etraftaki insanlar görüş açımdan birer birer çıkmaya başlarken alnımdaki acıyı artık hissetmiyordum.gözlerim yavaş yavaş kapanırken tek duyduğum insanların acı dolu çığlıkları ve siren sesleriydi...
birkaç saat önce
"tamam anne!"
"aman kızım dikkat et bak sakın kimseye güvenme tanımadığın kişilerle konuşma aman kızım-"
"kumsal tamam abartma artık deniz kimin iyi kimin kötü olduğunu anlıyıcak yaşda"
"teşekkürler baba"
babam bana sıkıca sarılmıştı sanki beni son kez görüyormuş gibiydi bu sarılış.annemin gözlerinin dolduğunu gördüğümde anneme de sıkıca sarıldım.annem bir anda gözyaşlarını serbest bıraktı ağızından küçük bir hıçkırık döküldü.annemin bu haline bende üzülürken babam annemi teselli etmeye başladı.bende onlara son bir kez bakıp bavullarımı alıp arabama doğru ilerlemeye başladım.
yusuf yanıma gelip arabanın bakımını yaptırdığından filen bahsetti ama onu pek dinlediğim söylenemez.yusuf kim mi? gülsüm teyzemin oğlu.gülsüm teyzede bizim evde çalışıyor ama ben onu herzaman bizim aileden birisi olarak görmüştüm.
"deniz iyimisin?"
yusuf'un sesini duymamla kendime gelmiştim yanaklarımın ıslak olduğunu hissettim.ne yani ağlıyormuydum!saçmalık.
gözyaşlarımı silip aileme el sakladıktan sonra yusufla da vedalaştım.bavullarımı arabama yerleştirmeyi bitirdiğimde kendimi arabaya ciddi anlamda attım.bedensel olarak iyiydim belki ama ruhsal olarak aynı şeyi söyleyemem.artık yepyeni bir başlangıç yapıyordum.başka bir şehirde başka bir deniz olarak .yolda giderken karnımın guruldamasıyla hiçbirşey yemediğimi hatırladım.yoldaki benzin istasyonunda arabayı durdurdum benzinimin olup olmadığına baktım ama yusuf halletmişti o yüzden sadece atıştırmalık birşeyler aldım.meyve sularımı arka koltuğa fırlattım.yanımdaki koltuğa bir tane çikolatalı süt ve bebek bisküvimi bırakmıştım.ne yani siz hiç 18 yaşında bebek bisküvisi ve çikolatalı süt içen bir kız görmediniz mi?!?!
radyoyu açıp güzel bir şarkı aradım ama bulamadım en sonunda kendi şarkıkarımdan açmaya karar verdim.
adele'in skyfall şarkısını açtım ve söylemeye başladım.
This is the end
Hold your breath
and
count to ten
feel the earth move and then
hear my heart burst again
tam devam edecektim ki telefonum bu güzel anı fazlasıyla bozdu.arayanın elif olduğunu görünce ufak çaplı bir çığlık atmış olabilirim.
"aloooooo"
"kızım kulağım kanadı az yavaş beaa"
"kozom koloğom konodo oz yovoş boo"
ikimizde aynı anda kahkaha atmaya başladık.
"hahah...ay..haha..of....hahahahhahahaha"
"kanka yeter karnıma ağrılar girdi valla"
"sen nerdesin?"
"yoldayım ben geliyorum izmire"
"yes beee annem duyduğunda direk mutfağa girdi ah kızım ah anam bana hayatımda hiç böyle hazırlık yapmamıştır be"
"kanka fatma teyzeme selamlarımı söyle"
"tamam kanka söylerimde nerdesin sen tam olarak?"
"ankara il sınırından çıktım kanka ben"
"tamam kanka"
"sonra konuşuruz seni seviyorum baybayyyy"
"görüşürüz kanka"
telefonu kapatıp yan koltuğa fırlattım.
ve müziği yine açtım.
let the skayfall
when ıt crumbles
hay ebenin kızının saçı!!!!
evet böyle bir tepki verdim çünkü köpeğe çarpıyodum.köpekde hala yolun ortasında duruyor ya.
"çıksana oğlum ordan!"
"hav hav hav hırrrrr"
"aa bide havlıyor ya şuna bak hem suçlu hem güçlü!!!"
ay bi dakika ya napıyorum ben bir köpekle kavga ediyorum.allahım akıl fikir ver yarabbi sen bana!
motor sesiyle birlikte gördüğüm manzaraya aşık oldum.Harley davidson mu lan o!?!!
oha daha neler!motorun sahibine baktığımda ona baktığımı farketti sanırım çünkü o da bana bakıyordu.ışık hızında kafamı yola çevirdim köpeği göremediğim için rahatlamıştım anında gazı kökledim.aşırı hız yapmayı çok severdim.biraz fazla abartmıştım sanki.frene bastım ama araba durmadı aniden bedenimi korku kapladı.ölmek istemiyorum hayır istemiyorum.
sert bir duvara çarpamın etkisiyle araba ters döndü.telefonumu bulmam gerekiyordu ama benim kolumu kıpırdatacak halim bile yoktu.kolum çok acıyordu kafama gelen sert bir darbeyle etraf kararmaya başladı.
ne kadar süredir böyleyim bilmiyorum ama gözlerimi açtığımda etrafımda insanlar vardı.herkes çığlık atıyordu.gözlerimi açık tutmaya çalıştım ama olmuyordu.yine gözlerim kapanmaya başlamıştı.sesler duyuyordum etraftaki insanlar görüş açımdan birer birer çıkmaya başlarken alnımdaki acıyı artık hissetmiyordum.gözlerim yavaş yavaş kapanırken tek duyduğum insanların acı dolu çığlıkları ve siren sesleriydi.
bir kişinin beni kucağına almasıyla alnım daha çok acımaya başladı.
"geçti güzelim korkma geldiler"
