Jestem...

Inna...

Ciemnoblond włosy sięgające jej do połowy pleców, ciemne oczy, lekko zadarty nos, dość blada skóra, sto sześćdziesiąt centymetrów wzrostu. Clara, bo tak się nazywała dwunastolatka o opisanym wyżej wyglądzie, zawsze patrzyła na uczniów swojej klasy mieszanką pogardy, niechęci, lęku i niepewności. Uważała ich za idiotów, a jednak trochę się ich bała, ale to chyba wyjaśni rzut oka na jej charakter. Choroba psychiczna. To chyba wszystko wyjaśnia, prawda? Nie, czekaj, nie uciekaj!!! To nie jest Zespół Downa ani nic podobnego, tylko... Strach przed ludźmi, ich opinią, słowami, krytyką, spojrzeniami. Można było powiedzieć, że ją ma. Można było sprawić, aby szkoła była dla niej przyjaźniejsza. Można było ale... No właśnie.

^Sześć lat wcześniej, pierwsze dni w nowej szkole^

Rodzice mówili: Jest nieśmiała, przejdzie jej. - i 'na siłę' próbowali ją 'wepchnąć' do życia towarzyskiego klasy.
Nauczyciele mówili: Jest bardzo utalentowana, gdyby nie jej nieśmiałość, mogłaby daleko zajść w przyszłości. - i pokazywali, że uważają ją za gorszą od innych.
Rówieśnicy mówili: Dziwaczka! Kujonka! Lamuska! Cebula! - wyśmiewali się z niej, nie mogąc zrozumieć, co ona czuje.

Poza lękiem, do innych uczniów, a właściwie to i nauczycieli, swojej szkoły czuła jedynie pogardę i niechęć. Jest osobą wrażliwą, o kruchym sercu, a jednak potrafiącą trzymać nerwy i uczucia na wodzy. Umiała się śmiać, gdy inni się śmiali i płakać, gdy inni płakali. Uważała jednak płacz za oznakę słabości, a ona wiedziała, że każda jej oznaka może być wykorzystana przeciw niej. Potrafiła wybaczać, ale pamiętała każdą osobę, która choć raz wyrządziła jej krzywdę. Kiedy jakiś sekret do niej trafiał, nie można było go z niej wydobyć nawet siłą. Umiała kłamać, czasami wychodziła jej manipulacja innymi, była zafascynowana tymi... Złymi. Tymi, których każdy miał nienawidzić, to właśnie o nich sześciolatka wymyślała, a z czasem zaczęła zapisywać opowiadania.

Lubi rysować, czytać i pisać książki, szukać w internecie zdjęć ze swoimi crush'umi.
Nie lubi przebywać w szkole bądź też jakimkolwiek innym miejscu, w którym jest dużo ludzi, ściągać swojej maski, przez którą do tej pory nikt się nie przedarł, głupich decyzji różnych ludzi.

Często marzy o tym, aby się okazało, źe nie jest człowiekiem. Może być kimkolwiek, demonem, czarodziejem czy nawet hobbitem, byleby tylko nie być człowiekiem.

Tnie się. Tak, tnie się, jak jakaś idiotka, ale ona lubi ten ból, gdy żyletka wbija się w skórę i zostawia po sobie krwawy ślad. Po prostu lubi.

Pisze na Wattpad... Dlaczego?
Bo wie, że nikt z jej klasy jej tu nie znajdzie, że nikt jej nie zna i nie musi się bać, że ktoś wypaple całej szkole o tym, co pisze lub myśli. Poza tym lubi to i chce pokazać innym swoje pomysły.

Czy ma przyjaciół?
Miała... Raz, Dwa, Trzy... Tak, miała trzy przyjaciółki. Jedna wyjechała, druga ją gnębi i dręczy, a trzecia oszukuje i myśli, że ona jest taka naiwna i wierzy w ich 'przyjaźń'. Teraz szuka kolegów i koleżanki tylko w internecie. Lub w filmach.

Czy wie, że może się narazić na masę hejtu tą książką?
Tak... Wie. I ma to w d*pie.

Zawsze byłam inna...

Pozdrawiam.
~Clara

Dwa motta życiowe:

"Złoczyńcy to też ludzie. Krzyczą tak samo głośno. Jedyna różnica to to,
Że inni nie słyszą."

"Uśmiechaj się, bo to zaskakuje ludzi.
Uśmiechaj się, bo to łatwiejsze niż ciągłe tłumaczenie innym, co cię zabija od środka."