Bu benim ilk hikayem bu yüzden lütfen kötü yorum yazmayın ve biraz kısa yapacağım ( hikaye biraz kötü oldu)
Merhaba. Benim adım Sokak Köpeği ama siz bana Boncuk diyebilir siniz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 dk oldu ama hala parka varamadık. Vay be ne kadar çok yol gitmişiz. Boncuk: Ne ka-
Umut: Ne kadar çok uzaklaşmışız. Nedense ben hiç farketmedim.
Boncuk: Lafı ağzımdan aldın Umut.
Max: Ben seni o kadar ağzımda taşıdım tabi farketmezsin.
Umut: Ha-ha-ha çok komik. Ama haklısın. İleride Alex' i yani Max ve Duke' ün sahiplerini gördüm. Duke: Hey Max, tekli taşıma köpeği oldun!
Umut: Bu iyiydi.
Max: Boncuk lütfen bana güzel haberler ver...
Boncuk: Parka geldik!
Max: Teşekkür ederim.
Boncuk: Önemli değil.
Parkta polisler vardı acaba ne olmuştu? Gitsek iyi olur diyeceğim ama zaten gidiyoruz. Umut: Onlar polis mi? Ne işleri var ki orada?
Alex: Maax,Duukee! Ah canlarım! Şimdi anladım galiba Alex endişelendiği için polis çağırmış olmalı. Yerinde olsam ben de polis çağırırdım. Umut da mutlu olmuş sebebi; iki sosis bulması yere düşmüş olmalı ama ben de çok mutlu oldum. Boncuk: Umut, bunları nereden buldun?! Yaşasın ziyafet var!
Umut: Aslında süpriz olacaktı ama madem gördün hadi midene indir. Bu gün hayatımda ilk kez bu kadar çok yiyorum Umut' a teşekkür etmem gerek.
Umut: Hadi kendimize yatacak bir yer bulalım fark ettikçe üşüyorum ve hava kararmaya başladı.
Boncuk: Tamam hadi gidelim.
_________________________________ Ertesi gün _________________________________
Umut: Boncuk, hadi kalk. Parka gidelim. Ben acıktım.
Boncuk: 5 dk daha...
Umut: Hadi ama! Uyan! O beş dk da bütün sosisler bitebilir ama!
Boncuk: Sosis mi? Tamam uyandım hadi gidelim! Ne yalan söyleyeyim deli gibi açım.Ve biraz daha duracak olursam patlarım (açlık ve sabırsızlıktan ). Boncuk: Hadi gidelim! E ne diyeyim işte yola çıktık gidiyoruz. Bu arada kendimize minik bir ev bulduk. Pek ev diyemem aslında çöp kutusunun altında bulunan bir çukur ikimize de yetiyor. Umut: Boncuk, saklan!
Boncuk: Ne? Neden?
Umut: Yine şu adamlar geldi. Tekrar barınağa gitmek istemiyorsan SAKLAN! İkimizde saklandık. Gerçekten, yine mi şu adamlar!? Boncuk: Ben vazgeçtim. KOŞ UMUT KOŞ!!! Çılgınlar gibi koşmaya başladık. Tekrar oraya dönmek istemiyorum. Tamam oradakiler çok iyi insanlar ama hayatımın geri kalanını orada geçiremem. Hem bizi yakalarlarsa barınakta ayırırlar. Ve ben Umut' suz yaşıyamam!
____________________
7 dk' dır koşuyoruz ve yorulduk. Ve şu Ömer denen adam bizi yakalarsa işimiz biter!
Boncuk: Ben çok yoruldum daha fazla koşamam!
Umut: Dayan Boncuk!
Boncuk: Bize yetişmek üzereler! Tam o anda yorgunluktan yere yıkıldım. Artık patimi oynatacak halim kalmamıştı. Umut: Boncuk! Dayan biraz atlatacağız onları! O sırada Ömer ve yanındaki adam bizi yakaladı ve arabaya götürdü. Umut kurtulmak için çabalıyordu ama malesef başaramadı. Keşke başarabilseydi... En azından kendini kurtarabilirdi. Ama şimdi arabanın içinde barınağa gidiyoruz. Ne yani sonumuz böyle mi olacak?
