Its really him. What a small world? Just omyghad! Pwede na akong mamatay. Bat sya pa? Ano ba yan Ki! Ano nanaman tong pinasok mo?
E pano naman kasi yung naghatid kay Eki (Ekay) sa bahay ay ang taong tuturuan ko. Si Eki yung teady bear HAHAHAHA.
Back to my hell reality charottt. Wait. Di talaga magregister sa utak ko e. Hindi ko talaga matanggap. Ano ba yan. Kaynissss HAHAHA.
"Aww it feels like natulala ka sakin? Pogi ko ba masyado?" Then he smirked.
Just wow. Literal akong napanganga. Akoy hanga sa kanyang taglay na kayabangan. Talo pa ang Super Typhoon Yolanda sa sobrang kahanginan. Grabe.
"Maam kelan po ang simula?" Hindi ko na sinagot yung bakulaw na yun. Alam ko namang walang kwenta lang ang mga sasabihin nun.
"Tomorrow"
"What!?"
Nakita ko talagang nagbago ang korte ng pagmumukha nya. HAHAHAHAHAHA.
"Aww it feels like hindi ka pa ready? Good Luck *insert evil smile here*"
Sa pagmumukha nya ngayon, nafefeel ko talagang gusto na nya akong bugbugin HAHAHA.
"Sige po maam. Tatalian ko pa yung bubong ng bahay namin. Baka po kasi matangay sa SOBRANG HANGIN" Lumingon talaga ako sa kanya lalo na dun sa last two words at inemphasize ko talaga.
"Sige mag ingat ka Ms. Sarmiento"
Nginitian ko lang si Maam tapos ngiting nakakaloko naman para sa ugok na to.
Dahan dahan talaga akong naglakad papuntang pinto na parang feel na feel ko talaga ang pagkapanalo ko. With matching hairflip pa pagdating ko sa pinto.
Dont mess with me baby HAHAHAHAHA. Pinagtitinginan na nga ako ng mga tao habang naglalakad ako sa hallway. Sino bang hindi mapapatingin sa babaeng tumatawa mag isa?
Hays buti lunch break na pero hindi padin ako maka move on. As in yung mukha nya kanina parang pfffttt. HAHAHAHAHA nakakatawa talaga as in.
Dumating ako sa room pero tawa parin ako ng tawa. Yung mukha nya talaga kanina para syang ewan Haha.
"Hi Lianne" Bati ko kay Lianne pag upo ko. Tapos tumatawa parin ako.
HAHAHAHA Ano ba yan ang sakit ng tiyan ko kakatawa. Wait! Ano na nga ulit ang ginagawa ko? Seriously? I am really laughing? Omo!
"Omyghad!" Tumayo ako at parang gulat na gulat.
"Why?" Nagtatakang tanong sakin ni Lianne.
"Tumatawa ako?" Tanong ko sa kanya habang tinuturo ang sarili ko.
"Omyghad!" Gulat na gulat nya ding sabi "May lagnat ka ba?" Sabi nya habang hinihipo ang noo at leeg ko.
"Hindi ko nga alam nakakagulat nga e"
"Gusto mong pumunta sa clinic?"
"Sige. Mukhang kailangang kailangan na e" OA namin e no Haha. Kasi naman Hello! After two years, tumawa lang naman ang isang Ki Sarmiento. Isa itong prebelehiyo.
Pumunta talaga kami ng clinic at sinabi ni Lianne sa doctor yung nangyari sakin at sinabi nyang normal pa naman daw ako at di na kailangang idala sa mental. Pati doctor sa school namin baliw.
So yun after kong tumawa, nawala na din yung mabait na espiritong sumapi sakin. Bumalik na ako sa dati. Kaya ang laking pasasalamat nila mama dun sa ugok na itututor ko na di ko alam ang pangalan.
Well, I think hindi na sya mahihirapan ngayon kasi mabait na ako HAHAHAHAHA.
Mas madali kong naiintindihan ang mga lessons namin kesa 2 hours ago. HAHAHA bat ba? Buti last class ko na to. Makakatulog na din ako kasi sobrang pagod talaga ako kakatawa.
