[Cherik] Absquatulate.

CHAPTER I (HANK'S PART)

HANK

บรรยากาศยามเช้าของนิวยอร์คในวันนี้ช่างแจ่มใสเกินกว่าจะเชื่อว่ากำลังมีคนใจสลาย

ตั้งแต่ท้องฟ้าโปร่งไปจนถึงผืนหญ้าเขียว ตลอดเรื่อยไปถึงสายลมอ่อนที่อวลด้วยกลิ่นสดชื่นของปลายฤดูร้อน ไม่มีอะไรเลย--ไม่แม้แต่อย่างเดียว--ที่บ่งบอกถึงความเศร้าหนักหน่วงในใจของคนที่นั่งอยู่ข้างกายผมในตอนนี้ ในรถอันเงียบเหงาที่กำลังแล่นช้า ๆ ไปตามถนนที่ผมคุ้นตาดีในเวสต์เชสเตอร์

อาศัยอยู่ที่นี่มานับสิบปี ผมนึกแปลกใจที่ไม่เคยได้สังเกตถึงการมีอยู่ของสถานที่ที่เรากำลังจะไป แต่เมื่อทบทวนดูอีกที มันก็ไม่แปลกอะไร เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาของผมก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ต้องมาเกี่ยวข้องอะไรกับสถานที่นี้เลยสักนิด จริง ๆ แล้วผมไม่น่าจะต้องมาที่นี่ด้วยซ้ำ ถ้าหากไม่ใช่เพราะคำไหว้วานที่นาน ๆ จะมีมาสักครั้งของเพื่อนสนิทอันยาวนานของผมอย่างชาร์ลส์ ผู้ซึ่งบัดนี้นั่งอยู่ข้างผม เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย และดูไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจอะไรกับความเงียบที่ปกคลุมไปทั้งรถ

ชาร์ลส์กับผมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม พวกเราเข้าเรียนพร้อมๆกันที่เวสต์เชสเตอร์ไฮสกูลและสนิทกันในเวลาอันรวดเร็ว ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจนักว่าเพราะอะไร แต่เหตุผลที่ผมให้กับตัวเองมาตลอดสิบสี่ปีก็คือความใจดีที่เกินกว่าคนทั่วไปของเขา และความขี้อายที่มากกว่าปกติของผม

จุดเริ่มต้นการเป็นเพื่อนของเราทั้งสองเกิดขึ้นที่คาบเรียนวิทยาศาสตร์คาบแรกของเทอม ผมจำได้ว่าตอนนั้นอาจารย์สั่งให้นักเรียนทุกคนจับคู่กันทำงาน ซึ่งเป็นคำสั่งที่เหมือนฝันร้ายของผม เพราะถึงโรงเรียนจะเปิดมาได้สองสามวันแล้ว แต่ผมยังคงไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียว

ต้องยอมรับว่าในตอนนั้นผมไม่เก่งเรื่องการเข้าสังคมเอาเสียเลย ผมประหม่าและกลัวการพูดคุยกับคนที่ไม่คุ้นเคย ไม่ชอบการตกเป็นเป้าสายตาและศูนย์กลางความสนใจของคนหมู่มาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมชอบการอยู่คนเดียวหรอกนะ ผมไม่ได้ชอบมันสักนิด แต่มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่ผมไม่สามารถจะหาเพื่อนได้ง่ายเหมือนคนอื่น ๆ ผมเป็นส่วนเกินเสมอในทุกที่ และมันแย่ที่ทุกคนคิดว่าผมเต็มใจเป็น