Complicated Love (Completed)

Chapter 14 ❤ Thank you

Audrey POV

Kinaumagahan...

-_-

0_-

-_0

0_0

Aww! Sakit nang buong katawan ko. Letse kasing babaeng yun bakit ba ganon yun katinding manakit siguro gangster yun.

Teka? Asaan ako? Bakit ang ganda ng kwarto na ito at lumaki ata?

"Shhhh. You are safe now."

O______O

Ibig sabihin andito ako sa mansion ni Lance? Hala!

He hug me. Ayan nanaman ako naalala ko nanaman yung ginawa nya sa akin kagabi. Hindi ko alam kung si Lance talaga yung nag ligtas sakin eh.

"You are awake."

O_O

S-si Lance pumasok sa kwarto may dala syang tray nang pag kain. Para sakin bayan? Aish wag ka mag assume Audrey. Wag.

"How's your feeling right now?"

*dug dug dug*

Kainis! Bakit ba ang kalma nya ngayon kenekeleg tuloy ako.

Tumango ako. "M-medyo o-okay nako." Sagot ko.

Napatingin ako sa relo ko. Omy! 9:00 am na at andito padin kami sa mansion.

"L-lance late na tayo." Sabi ko. Medyo nanghihina pa ako.

Tinignan nya ako ng masama. "Tch. You will stay here. Ako lang papasok." Sabi nya.

Eh hala baka mawala yung scholarship ko. "Eh boss. Baka mawala yung scholarship ko." Sabi ko. Kaya ko naman na mag lakad eh.

"Anong silbi kong bilang boss mo kung pati yon hindi ko magagawaan nang paraan. You will stay here mag pahinga ka nalang jan. At tambak na ang ipapagawa ko sayong trabaho. Mauuna nako." Malamig nyang sabi.

Hays kahit kelan itong sakang na to eh. Pero. Waaaah.

"L-lance." Tawag ko sa kanya. Huhu nakakahiya.

"Hmmmm?"

"D-dito kalang, wag m-moko iwan." Nakatungo kong sabi.

Napansin ko ang pag ka gulat nya pati ako nagulat sa lumabas sa bibig ko ewan ko ba. Sana pumayag si Lance gusto ko talaga andito sya.

-

Lance POV

"D-dito kalang, wag m-moko iwan." Palabas nako nang kwarto pero natigilan ako bigla.

Ano nanaman bang pakana ni grasa at ayaw nya akong paalisin tch.

"Alright. I will stay." I said.

^_^ -Audrey

=_____=

Pinag tritripan ata ako nito eh. Teka may itatanong ako.

"Bakit galit sayo yung babaeng yun?" I asked. Tch. Chismoso na kung chismoso i need to know.

Medyo naman sya nalungkot. Na guilty tuloy ako.

"Its okay if you can't answer me." Sabi ko nalang at tinuon ang pansin ko sa cellphone ko. I txt ko nga ang BS na hindi ako makakapasok.

"Sya yung real daughter nang nag ampon sakin." Napatingin ako kay Audrey na nag salita.

"Simula pa non lagi nalang kami nag aaway pero dahil nga mas matapang pa sya sakin minsan natatalo nya ako, hindi korin sya kaya saktan minsan dahil nya malaki ang utang na loob ko sa mama at papa nya, pero yung kahapon ewan ko ba oo ampon ako pero bakit kelangan pa ipa mukha sakin na ampon ako? Na palamon lang ako? Sakit lang kasi." Wala na umiyak nanaman sya, fuck that Abellano bukas sya sakin.

Nagulat ako ng bigla nya ako niyakap. But this time bumilis ang tibok ng puso ko. Shit.

"Shhh. It's okay. But you should learn how to be brave, how to protect your self."

"Thank you Lance. Utang ko ang buhay ko sayo. Thank you."