Boys Boys Boys (Dagboek)

Heartache

Het is nog heel vroeg als ik opeens recht overeind op de bank zit. Ik heb het mijn bed gemaakt sinds het uit is met Tommie omdat ik simpel weg niet lekker in een bed slaap waar ik 3 jaar naast, wat ik dacht, de liefde van mijn leven heb geslapen.

Ik kijk naar de klok.

5:50

Met grote opluchting dat het niet al veel later is ga ik naar de keuken en pak een activa uit de koelkast. Een lepel uit de la en ik loop naar de tuin om lekker in de vroege morgen lucht wakker te worden. 

Ik ga zitten en bedenk me nu pas wat voor dag dit kan gaan worden. De neiging om me ziek te melden gaat wel 20 keer door mijn hoofd maar ik kan dat niet maken.

Ik rook een sigaretje en ga weer naar binnen en maak me klaar voor een helse dag.

Op werk aangekomen te zijn zie ik Stan. Hij lacht naar me op de manier dat alleen hij dat kan. Ik smelt weer een beetje van binnen maar probeer er niet te veel aandacht aan te geven. 

De eerste paar uur vliegen om en de eerste pauze is aangebroken. Tot mijn verbazing is er maar 1 collega die er over begon maar die heb ik zo netjes mogelijk geskipt.

Ik ga buiten zitten en wacht op mijn vriendinnen. Stan loopt naar me toe en komt naast me zitten.

"En nog een beetje kunnen slapen, Irisje?"

"Wat denk je zelf?"

We moeten allebei lachen en Dana loopt voorbij naar de stoelen en ziet ons niet eens zitten.

Stan en ik zitten nog lekker te praten als het me begint op te vallen dat niet alleen Dana daar is gaan zitten maar dat alle collega's opeens voor de half uit elkaar gevallen stoeltjes kiezen. Ze zitten allemaal met hun rug naar ons toen en soms zie ik iemand lachend om kijken.

Ik wist het... Het was ook al to good to be true.

Stan ziet het nu ook.

"Ach joh laat ze lekker gaan. We hebben het toch gezellig."

Ik knik en we gaan verder met praten.

"Hoe laat moet je bij de bruiloft zijn?"

"8 uur dus ik ga eerst nog wel met je mee naar de BBQ en ik probeer niet te lang te blijven bij het feest. Dan kom ik weer terug"

Hij geeft me een knipoog en ik voel me wangen een imitatie van een tomaat doen.

"Ik kijk er naar uit. Ik hoor wilde verhalen over de bedrijfsuitjes van hier."

"O en wat verwacht je dan vrijdag?"

Ik kijk hem verschrikt aan. Wat moet ik hier nou weer op zeggen?

Hij lacht en laat zien dat het tijd is dat we weer aan het werk moeten en dat we weer de laatste zijn.

Ik pak mijn spullen en ga weer verder. Ik moet weer gaan posten. 

En ondanks de reacties van mijn collega's in de pauze vind ik het helemaal niet erg om daar te staan. Ik sta naast Guillermo. Echt de teddy beer van het bedrijf. Van hem hoef ik niet bang te zijn dat ik kut opmerkingen krijg. Alleen maar complimenten.

We zijn lekker aan het praten over onze huisjes en wat voor opleidingen we hebben gedaan. En voordat ik het weet is het weer pauze en komt Sara-Louise naar me toe gelopen.

Ze kijkt me aan met een grijns.

"Dus... wat zei ie?"

Ze kijkt me vol spanning aan.

"Nou dat hij me eerst beter moet leren kennen."

Om een of andere manier lijkt ze dat antwoordt juist wel fijn te vinden.

Zij vindt hem toch niet ook leuk? Ze heeft al 2 en een half jaar een vriend. Ik zie Stan langs lopen en het valt me nu pas op hoe ze naar elkaar kijken. Als of een mes door mijn hart schiet kijk ik snel naar mijn telefoon. Kut!! Ik moet maar een paar stapjes terug doen qua Stan.

De dagen erna gaan langzaam voorbij en ik werk half naar het bedrijfsfeest toe. Ik heb Stan wel nog gesproken maar alleen face to face. Ik vind hem echt steeds leuker worden maar ik heb ondertussen van alle kanten bevestigingen op mijn vermoedens gekregen.

Sara en Stan vinden elkaar al best lang leuk en het is dat Sara het maar niet uit maakt met haar vriend. 

Maar ik leer Guillermo ook steeds beter kennen en ik kom er achter dat hij veel meer is dan alleen een knappe man.

En de assistent manager...

Nee, Iris. Prima dat een collega van het zelfde niveau leuk vindt maar niet iemand van hogere positie. 

Wat moet ik hier nou weer mee?

We zien het morgen op het bedrijfsfeest wel...