*BİLMİYORDUM*

Bölüm-1

Selaaaaaaaam ben geldim. İlk hikaye deneyimim 3 yıldır wattpaddeyim ama yeni nasip oldu umarım beğenirsiniz keyifli okumalar.
Şuraya biyerlere başladığınız tarihi atarsanız çok sevinirim.

İnsan neden değişir? Sevdiği için mi? Sevildiği için mi?
İkisi de değil sevilmediği için. Bende onlardan biriyim aslında ailesi olmayan bir insan ne kadar iyi olabilir ki? Ne kadar mutlu?
Bunları düşünmeyi bırakıp saate baktım 03.06 tam zamanıydı. Çantama gerekli olan ne varsa atıp evden çıktım. Kapüşonumu kafama geçirip yürümeye başladım. İlk aradan dönüp dümdüz ilerledim. Büyük skate parkın içindeki rampalardan birinin düz kısmının önüne geçip çantamdan herşeyi çıkardım ve kendimi kulaklığımdan gelen müthiş sese bıraktım.

* Ben Cocks - So Cold* dinlerseniz dinlemiş olursunuz.*

***
İşim bittiğinde saat 06.43 olmuş okul için artık eve gitmem gerekiyordu. Geçirdiğim üç saate değmiş bembeyaz bir simurg yapıp arkasına galaksi görünümü vermiş küçücük satürnümü de kondurmuştum. Hızla boyaları toplayıp eve doğru koşmaya başladım. Çünkü 8.15 de okulda olmak zorundaydım. Eve gelir gelmez kendimi soğuk suya attım. Sıcak suyla yıkanmayı bırakalı epey olmuştu. Banyodan çıkınca siyah okul eteğimi ve beyaz okul tişörtümü giydim. Siyah kapüşonlu hırkamı giyip spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim. Kahvaltı etmeden çıktım. Sevmezdim zaten...

Okula geldiğimde yine etraftaki gereksizlerin gereksiz bakışlarına maruz kaldım. Ders çalışmazdım, ayrıca bi kaç disiplin suçum olabilirdi ama bu bana böyle bakmalarını gerektirmezdi hoş baktıkları şey bunlar değil okulun zorla yaptırdığı IQ testinin sonucu idi.
Sınıfa geçtiğimde kendimi sırama atıp kulaklıklarımı taktım. Tam kafamı koyuyordum ki yanıma oturan ikizim Aksel ile kulaklığımı çıkardım. Koca okulda müdür hariç tek konuştuğum kişiydi. Müdür'le neden konuştuğumuzu anlamışsınızdır.
''Naber Adel uzun zamandır eve uğramıyorsun?"dedi. Evet ikiziz ama farklı evlerde yaşıyoruz. Çünkü ben dedemle anlaşamazken onun dedemle arası normal.
''Bir de soruyormusun? Sen istediğin zaman bana gelebilirsin ama ben o eve bir daha girmeyi planlamıyorum.'' dedim. Aslında çok özlüyordum. Onun benim aksime okulda bir grubu vardı ve onlarla takılıyordu e evlerimizde ayrı olduğu için pek konuşamıyorduk.
''Hayır anlamıyorum biz nasıl ikiziz? Ne bu inat?''
''İnat falan yok.''
''Peki öyle olsun.''
Yine grubunun yanına gitti. Zaten o sırada hocanın girmesiyle dersi dinlemeye başladım. Sınıfta kalmayı da istemem ders dinlemek zorundayım.
Teneffüs olduğunda Aksel yanlarına gelmem için ısrar etti ve nerdeyim bilin bakalım? Çardakta. İlk kez okulun çardağında oturuyordum. Genelde kendimi çimlere atarım da...
Şu an ne hissediyorum biliyor musunuz? Hani böyle birisi sizi izliyor gibi hissedersiniz ya heh işte onu hissediyorum çok gereksiz bir şey bence.

Karşı çardaktan bir çocuğun bakışlarına denk gelince bakmayı bırakması için gözlerine gözlerimi diktim. Çocuk vazgeçmiyor arkadaş! Grubun içinden adının Enes mi yoksa Eren mi olduğunu tam hatırlamadığım zevzek çocuk;
''Ahh! Yandım!!" demesiyle ona döndüm hiçbir şey olmadığını görünce
''Birilerinin bakışlarından alev aldı da buralar.''dedi.
Takmayıp çardaktan kalktım.
''Nasıl bir insan anlamıyorum ki!'' diyen adını bilmediğim çocuğa gözlerimi devirip ilerledim. Baktığımda o çocuk da orada değildi. Tam okula girecekken kolumun çekilmesiyle bir anda arkama döndüm. Yine o çocuk
''Aksel'in neyi oluyorsun?" dedi.
Kolumu elinden kurtarıp okula doğru yürümeye devam ettim. Onu ne ilgilendirir ki benim Aksel'le olan bağım. Peşimden gelmemesi beni mutlu ederken kantine gidip soda aldım ve sınafa gittim. Girdiğimde sınıfın mal kızları yeni bi çocuk hakkında konuşuyorlardı. O çocuk olmalıydı.