Completeness

Πάλι άργησες;

Η ώρα είναι 08:30 προφανώς έχω αργήσει και πάλι για το πανεπιστήμιο.Δεν μπορώ να καταλάβω πως τα καταφέρνω πάντα έτσι,το μόνο που κάνω είναι να χουζουρεύω λιγάκι.Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα,χτυπάει το ξυπνητήρι μου και λέω πως θέλω μόνο 5 λεπτά για να σηκωθώ.Αντί αυτού με παίρνει ο ύπνος για καμιά ώρα και καταλήγω πάντα να τρέχω.Το πανεπιστήμιό μου είναι μία ώρα μακριά από το σπίτι μου στο Αμβούργο,ευτυχώς οι θείοι μου δεν έχουν καμία οικονομική δυσκολία οπότε μου έκαναν δώρο το πλέον αγαπημένο μου 330e iPerformance της BMW σε άσπρο χρώμα και οι μετακινήσεις μου έχουν γίνει παιχνιδάκι.Εδώ και 45 λεπτά οδηγώ ακούγοντας το "Perfect Life" της Levina ξανά και ξανά παρόλο που δεν είναι το αγαπημένο μου τραγούδι.

*****

Έχω μπει στον τελικό διάδρομο για να μπω στην τάξη μου,όσο πλησιάζω οι ανάσες μου μειώνονται όλο και περισσότερο!Μισώ τις στιγμές που αργώ και φαίνεται να κάνει το ίδιο και ο καθηγητής μου,που δεν χάνει ευκαιρίες να με ρεζιλεύει.Πριν χτυπήσω την πόρτα για να μπω καταβάλω μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να αναπνεύσω και πάλι,μόλις το καταφέρω στο ελάχιστο χτυπάω.

"Περάστε" ακούω μέσα από την πόρτα.Ωχ..

"Καλημέρα,με συγχωρ-"

"Ναι δεσποινίς Αλεξίου,τα γνωστά τα έχουμε μάθει πλέον,καθίστε." με διακόπτει και πραγματικά απορώ πολύ με την ήρεμη αντίδρασή του,είχα προετοιμαστεί για πολύ χειρότερα!

Χωρίς λοιπόν να καθυστερώ περπατάω στην αίθουσα και ταυτόχρονα κοιτάω που θα κάτσω,σε δευτερόλεπτα βλέπω ένα χέρι να σηκώνεται και να μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος του.Ήταν ο Αντρέ,συμφοιτητής και καλός φίλος με καταγωγή από Γαλλία,ομολογώ πως η προφορά του είναι πολύ περίεργη...

"Πάλι άργησες βρε Κλειώ,του δίνεις συνέχεια δικαίωμα να σε ρεζιλεύει"

"Κάτι που δεν έκανε σήμερα" του λέω κάπως περήφανη

"Η αλήθεια είναι πως δεν φαίνεται πολύ καλά.Όμως άφησέ τον,μίλησες τελικά με τον Νικ;" έχω να τον δω από προχθές αυτόν

"Όχι,γιατί;"

"Τίποτα,εμ..νόμιζα πως τον είδες αλλά έκανα λάθος" μου λέει και διακρίνω μια μικρή ανησυχία.

"Όλα καλά έτσι;" 

"Ναι μην ανησυχείς!Θα βρεθούμε μετά το μάθημα με τους άλλους για καφέ και θα τα πούμε." 

"Εσείς εκεί πίσω,μην μιλάτε!" μας έκανε παρατήρηση ο καθηγητής και σταματήσαμε να μιλάμε.