günlük

1

Bir insanı ne öldürür desem ilk duyacağım cevap 'fiziki hasarlar' olucak eminim. Lakin bir gerçek var ki insanların sadece bedenleri değil ruhları da ölür. Önce hasar alır sonra bu hasara dayanamaz ve ölür. Benim de ruhum öldü. Ama aldığı hasarlar zamanla değil zamansız oldu. Zamansız gelen acımın artması hasarın üzerine inatla serpilen tuz azalmadan arttığı için dinmez oldu. Sonra ruhum yanında kalbimi de götürdü. Ha hani öyle kalpsiz falan değilim. Kalbin verdiği o hisleri tadamaz oldum. Beraberinde hayattan zevk almamak geldi. Şey oldu; deniz kumundan kale yaptım. Dalga onu dümdüz etti. Ya da şey oldu; kediyi besledim. Kolumu çizdi. Attığım her adım, adım adım geriletti beni. Gerileyen sadece ben olmadım. Yanımda olanlar da oldu. Yani ben oldum. Yalnızlığı sevdiğim kadar bir başkasını sevsem alır başını giderdi. Şu hayatta gitmeyen şey sadece yalnızlıkmış bunu öğrendim. Bana bunu öğretenler bunun farkında olmayanlar. Siz beni öldürdünüz. Önce yalnız olduğumu öğretip yalnızlığımı hançer yapıp tam sırtımdan hançerleyerek öldürdünüz. Eğer öldümse beni tanıyan herkes buna sebep oldu. Beni ben değil siz öldürdünüz. Özür dilerim özürünüz artık bu diyarda işlemez.