Wolf Child - Dziecko Wilków [Część 1]

#16

[Wizja 1]

Moja matka siedzi na łące w wysokiej gęstej trawie. Wiatr rozwiewa jej włosy zasłaniając pojedynczymi kosmykami twarz. Jedną ręką podpiera się podłoża a drugą ma uniesioną na wysokość oczu i poruszając nią delikatnie w różne kierunki tworzy nad nią błyszczącą różowo-niebieską mgiełkę.

- Tu jesteś.- usłyszałam męski głos. Po chwili przeze mnie [1] przeszedł mężczyzna. 

Był wysoki, miał brązowe włosy lekko za ucho [2], śniadą cerę i był mocno umięśniony. Nie widziałam jego twarzy.

Dopiero kiedy usiadł koło mojej mamy dostrzegłam, że nie mieli oni zwykłych ubrań. Mama była ubrana w suknie z dawnych czasów [3] a ten mężczyzna w koszulę z jutowego materiału [4] i takie same spodnie.

- To będą bliźniaczki.- szepnęła moja mama a brunet pocałował ją w policzek i przytulił do siebie. Byli objęci jeszcze jakiś czas w ciszy aż w końcu mężczyzna, który prawdopodobnie był moim ojcem, szepnął:

- Jeśli urodzą się czarownicami... będę je kochał tak samo jakby były ludżmi jak ja.

Wizja rozmazała się a na jej miejsce wskoczyła następna.

[Wizja 2]

Moja matka pieląca w ogródku. Ubrana była teraz w suknie innego koloru [5]. Włosy miała związane w warkocz.

Przez drewnianą furtkę obok niej wszedł ładnie ubrany mężczyzna.

- Panna Historia Mantell?- moja matka wstała i kiwnęła głową- Jestem posłańcem majora armii przybocznej gdzie służy Hans Mantell.- wyciągnął z torby na ramieniu pergamin zwinięty w rulon, zamknięty czerwoną pieczęcią, i wręczył go mojej mamie.

Posłaniec szybko zniknął a mama otworzyła rulon wchodząc do chatki. Weszłam za nią. Stała na środku małej izby przypominającej salono-kuchnie. Spojrzałam jej przez ramię i zaczęłam czytać:

                                                            Droga Panienko Mantell 

   Z przykrością i kondolencjami oświadczam iż panienki małżonek, Podporucznik Hans Amadeusz Mantell, zginął w obronie północno-wchodniej części szkocji gdzie został wysłany z całym składem wojska przybocznego.

Ciało Wielkiego Męża Mantell'a zostało pochowane dzień po identyfikacji na cmentarzu niedaleko baraków dla przybyłych wojsk w Szkocji. Jego ubiór, rzeczy osobiste jak i wynagrodzenie zostanie dostarczone do miejsca zamieszkania w upływie 3-4 dni od doręczenia niniejszej wiadomości.

Major Ritchard Benn

Moja mama upadła na kolana i zaczęła krzyczeć a z jej oczu popłynęły łzy. Usłyszałam podwójny płacz dziecka. To zapewne ja i Elena. Do mojej mamy podbiegła chwilę później babcia. Ukucnęła przy niej i mocno ją przytuliła cichutko śpiewając:

- Once you leave the house. And you will hear a beautiful sound. You look around in about. But you will not see me anymore. Surely you will never forget that sound. The church bell will announce my end. You may even pour one tear at a time. And you will understand how much I loved you. [6]

Hej! Przez kolejne 2 części prawdopodobnie będą przewijać się tylko wizje babci naszej bohaterki ;) Radzę je czytać ponieważ będą one potrzebne do zrozumienia kolejnych zdarzeń.

[1] - To coś w stylu ,,Harry Potter'a" jest we wspomnieniu ale przedstawieni tam bohaterowie nie widzą go i mogą przez niego "przechodzić".

[2] - wyobrażałam sobie te włosy tak:

[3] - Przez smutny błąd nie mogę załadować sukni tak więc dodaje link [chociaż wiem, że raczej go nie otworzycie]

http://samequizy.pl/wp-content/uploads/2016/10/filing_images_a10f43af92a8.jpg

[4] 

[5] - (Tu znów wkradł się błąd ;( )

http://samequizy.pl/wp-content/uploads/2016/10/filing_images_a3a57b126ff6.jpg

[6] - To pierwsza zwrotka żałobnej pieśni ,,Ostatni Dzwon" która moim zdaniem pięknie tu pasuje. Na dole polska wersja:

  Kiedyś wyjdziesz z domu
i usłyszysz piękny dźwięk
obejrzysz się w około
lecz już nie zobaczysz mnie
pewnie tego dźwięku nie zapomnisz nigdy już
kościelny dzwon ogłosi koniec mój
może wtedy wylejesz choć jedną łzę
i zrozumiesz jak bardzo kochałem Cię.  

                 [Publikacja 26 lipca 2017]