Titanic II: The Magical Love Story of Jack and Rose

Chapter 1: Jack is Back

Jack's POV

"It's getting quite" Sabi ni Rose.

"It's going to take a couple of minutes to get  the boats organized. I don't know about you.. But I intend to write a stongly-worded letter to the White Star Line about all this. " sabi ko sa kanya

"I love you, Jack" nasabi ni Rose na parang sumusuko na

"Don't do that. Don't you say your goodbyes. Not yet, do you understand me?" sabi ko sa kanya

"I'm so cold" sabi naman ni Rose.

"Rose listen, you're gonna get out of here. You're gonna go on and you're gonna make lots of babies. And you're gonna watch them grow. You're gonna die an old lady , warm in her bed. Not here. Not this night.  Not like this, do you understand me?" Sabi ko kay Rose

"I can't feel my body." Sabi ni Rose

"Winning that ticket  was the best thing that ever happened to me. It brought me to you. And I'm thankful for that Rose, I'm thankful, you must do this honor. You promise me that you'll survive. That you won't give up no matter what happens. No matter how hopeless. Promise me now, Rose. and never let go of that promise" Sabi ko kay Rose.

"I promise' pangako sakin ni Rose

"Never let go" sabi ko kay Rose

"I'll never let go Jack, I'll never let go" pangako ulit sakin Rose

At sinuklian ko na lamang sya ng ngiti sa sobrang lamig na nararamdaman namin ni Rose.

At  pagkatapos non ay nablang ko na ang lahat sa isip ko..

At bigla akong nagising... 

"Nasan ako?" Nasambit ko. Ako nasa isang silid. 

May pumasok na babae

"Doc the patient, gising na pasyente." sigaw ng babae sa labas ng kwarto. At agad din may pumasok na nakaputi.

"Doc, stable na po ang vital signs nya." sinabi naman ng nurse.

"It's miracle." sabi ng lalaki

"Who are you?" tanong ko sa lalaking pumasok ng silid.

"Yes, I'm Dr. Steven Smith?" sagot nya

"Nasan ako?" tanong ko sakanya

"Nasa Hospital ka." sagot naman nya

"Bakit? Ano ang nangyari sa akin?" tanong ko sa kanya

"Sir, before ko ikwento sa iyo ang lahat. Maaari muna ba naming malaman ang pangalan mo?" tanong nya sakin.

"I'm Jack, Jack Dawson. Now tell me what happened." sabi ko sa doktor

"Mr. Dawson wag ka mabibigla sa mga sasabhin ko." sabi nya

"Okay" tugon ko naman

"The researchers found you in the North Atlantic Ocean. Nasa loob ka ng yelo. Kinuha ka nila, at dinala rito. Nasabi ng mga researchers na base sa kasuotan mo marahil taong 1900 ka pa nasa yelo na iyon. At.." hindi ko na sya pinatapos sa sasabihin nya

"Oo, pero bakit ganyan ang paraan ng pagkakasabi mo. Diba April 15, 1912 palang ngayon?" sabi ko sa kanya

"Sir, naging pasahero ka ba ng RMS Titanic?" 

Nagbalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari sa Titanic, ang pagsalpok nito sa Ice berg, paglubog. At si Rose.

"Nasan si Rose? Nakaligtas sya diba?" sabi ko sa kanya dahil nananabik na akong makita si Rose

"Mr. Dawson, I'm... I'm very sorry." Sagot ng doctor

"Teka bakit ka nagsosorry? Nasan na ba si Rose?" Tanong sa kanya

"Mr . Dawson, The year today is 2017. 105 years ago since the Titanic sank.  At ang sinasabi mong Rose kung nakaligtas man sya noon sa malagim na sinapit ng Titanic ay marahil wala na rin sya ngayon dahil sa katandaan." sagot ng doctor.

"Hindi imposible yan, You're a liar. Paano mangyayaring 2017 na ngayon eh parang nakatulog lang ako nong lumubog ang Titanic. April 1912 palang ngayon. Niloloko mo ako. Hindi ako tumanda at buhay ako kaya sinungaling ka." di ko napigil na hindi magwala sa galit

"Sir but that is the truth. Kung bakit hindi nagbago ang itsura mo, iyon ang di namin alam at buhay ka, marahil milagro ang nangyari."  Sabi ng Doktor..

Hindi totoo ang sinasabi nila, buhay pa si Rose at taong 1912 pa rin ngayon.

Nasan ka Rose?