Harbiden Aşk Nası Birşey ? :)

Tik taş diye akar zaman.Çevreye bir baktığında görebileceğin çok şey var aslında.Çocuklar koşuyor , oynuyor , kimilerinde bir üzüntü , kimilerinde mutluluk , kimilerinde acı , keder ... insanlar soruyorlar düşünmeden , kimileri aşk'ı konuşuyor.herkes bu aralar aşk denen şeyi ağızlarına dolamış. harbiden be , aşk nasıl bişe?

yine not aldıklarımı almış , kendi hayal dünyamda yaşıyordum.roman ve şiir yazmayı çok severdim. aynı zamanda bu konularda usta olanların eserlerini ihmal etmezdim. yine bunların birini okurken , sağ elimde 5-6 tane okul kitabı , sol elimde okuduğum şiir , kendi dünyama dalmış gidiyordum.birden neye uğradığımı şaşırdım. bir çocuğa çarpmıştım.çocuk benim yaşlarımda uzun boylu esmer , giydiği bedenine yapışan bluzden anladığım kadarıyla vücut çalışan oldukça yakışıklı biriydi.aaa!! cidden buna inandınızmı?hadi ama , bunlar çok eskidi. ben bile artık böyle şeyler yazmıyorum :) o çarptığım çocuk ineğin tekiydi , aslında bende bi nevi öyleydim ama hayalimdeki erkeğin o olmadığına bahse girebilirim...

her şey bir sonbahar günü başladı. ışıklar almış başını gidiyorlardı , kimi konuşuyor , kimi susuyor. yine dalmıştım alemime , çok severdim böyle gidip gelmeleri.en güzeli de orda kimse seni bulamıyordu , sorgulamıyor , yargılamıyor , orası senindi. tamamen sana ait , orası sendin. yine dalmıştım hayallerime , bir çörekçi dükkanından evimize gelen misafire tatlı bir şeyler almak için gittiğim sırada...tatlıları aldıktan sonra dışarı çıktım , yine tam dalacaktım alemime , ta ki karşıdaki genci görene kadar. karanlık olmasına rağmen görebildiğim kadarıyla oldukça yakışıklı , uzun boylu esmer yeşil gözlü saçları havada bir gençti:) ilk görüşte yakışıklılığı gözüme battı. ama yanındakiler onu öldüresiye dövüyordu.ama çocukta sevdiğim bir tarz vardı , gülüyordu. canı yanıyordu , ama yine de gülüyordu. belki umursamıyordu , belki kulak asmıyordu , burdan bile gördüğümde beni hayrete düşürecek derecedeki vuruşlara aldırmıyordu.GÜLÜMSÜYORDU...işte o gün , o gün çok önemliydi benim için. çünkü o günden sonra bende birdaha gülememiştim...