Hapsolmuşlar

Rüzgar ağaçlara vuruyor yapraklar düşüyordu bu saate niye uyanıktım ? Neden uyumamıştım hala bilmiyordum fakat gecenin sessiz saatleri beni kendine daha çok bağlar çeker olmuştu . Kardeşim hazel karşımda yatağında uyuyor ben ise gecenin karanlığını buzlanmış camımdan izliyordum belkide bir şey bir kişiyi bekliyordum . Annem olabilir miydi beni uyanık tutan hayır hayır annem olamazdı o benim uyumamı isterdi beni uyurken izlemeyi severdi . Her gün anneme olan ihityacım artıyordu dışarıda karanlığın içindeki o sessiz çığlıklarda annemin sesini arıyordum belki geceleri .Uykum gelmişti artık uyumalıydım derken uyuyakalmıştım . Sabah babam beni öperek uyandırmıştı.Artık bu anılarla dolu evden taşınma vaktinin geldiğini sölüyordu babam kısık bir sesle kulağıma . Arabaya binmiş yeni evimize gidiyorduk . Vardığımızda karşımda etrafınsa pek ev olmayan 3 katlı bir apartman çıkmıştı . Bizim evimiz 2. Kattaydı . En alt katta tek başına oturan bir kadın vardı. Karşı komuşumuz ve kızı bizi karşılamışlardı . Kızı hazelin yaşıtındaydı. Üst komşumuzla daha tanışmamıştık . Evimize yerleştik akşam yemeğimizide yeni komşularımızla berabe yemiştik . Ben dahala üst komşumuzu merak ediyordum . Yemek bittiğinde kapı çaldı açtığımda karşımda yakışıklı bir çocuk vardı galiba evleri karıştırmıştı yoo hayır bu bizim üst komşumuzun oğluydu . Üst kata annesine seslendi ve tanıştık. Komşulaeımız gayet iyidi tabi alt kattan gelen garip sesleri saymassak . Havalandırmayı kapatmak istiyordum evde durduğum sürece o sesleri duymak beni korkutuyordu . Eve alışmıştım artık ama beni nelerin beklediğini daha bilmiyordum