Her insan gibi bende sabah uyanıp okula giderdim. Çok nadiren okuldan kaytarırdım. Derslerimi,okulumu,arkadaşlarımı ve öğretmenlerimi severdim. Ama bazı arkadaşlar masum görünse de aslında hiç de öyle değiller. Gine yaz akşamı idi,annemle parka çıktık. Arkadaşlarımı görünce onların yanına gittim. Aniden birisi "Hadi bir cin çağıralım" dedi. Tabi ben onun ne olduğunu bilmediğimden onlar ne dediyse yaptım. Tabi yaptığımız deney başarısız oldu.;).iyiki de olmamış. Çünkü o günden sonra bana bir şeyler oldu. Arkadaşlarımdan, ailemden ve çevremde ki insanlardan nefret etmeye başladım. Hele ki derslerimden ve okulumdan. Neyse birkaç gün böyle sürdü. Ama baktım baş edemiyorum sanki bir hayalmiş gibi bir arkadaş edindim. Buna hayal arkadaşıda denebilir. Birkaç yıl içinde bu kötü bir hal aldı artık hiçbir şey düşünemeyip onların dediklerini yapmaya başladım. Beş yıl sonra bileğimi kestim. Bileğimi kestikten bir yıl sonra saçımı kestim. Şu ansa 17 yaşındayım. Yaptıklarımı yapacaklarımı düşündükçe heder olup, kahroluyorum. Şuan okulunda bir öğretmen var ve sanki o benim bu durimumdan kurtacakmış gibi hissediyorum. Sanki soğukkanlılığı beni cezbediyor. Gözleri başka kızlara baksa da o kişilik sanki benim. Ruhumu ruhuna benzettiğim. Cennetlik eşim gibi birşey o benim. Hayatımı hayatına kattığım. Benden gizlenirmişcesine.
