SADİSTİM

BÖLÜM - 1

Küçüklüğüm herkes gibi mükemmel geçmedi. Annem ve Babam beni elimden tutup gezdirmedi annemi çok küçük yaşta kaybettim babam ise annem öldükten sonra haber almadım zaten annemi öldüren o cani adamdı. Küçüklüğümde dövüş tekvando gibi hareketlerine fazla meraklıydım sürekli televizyondan dövüş hareketlerini açar izlerdim ve uygulamaya çalışırdım abimle birlikte yaptığım kum torbası ve dambıllarla çalışırdım. Babam evden gidince sürekli televizyonu açar hareketleri izler ve uygulardım ama annem öldü ve baba kelimesini bile hak etmeyen insan bizi bırakıp gittiği için altı yaşında sokakta kaldık. Abim beni sokakla tanıştırdı küçük bir kulübe gibi bir yerde kalıyorduk ve orada bizden başka iki erkek ve iki kız daha vardı onlarla orada yaşamaya başlamıştık iki yıl boyunca. Bi salı sabahı abim not bırakıp gitti hayatımdan aynen şöyle yazmıştı '' mislina uzun zamandır bi işin peşindeydim büyük işler yapıcam seni bırakıp gitmek istemezdim ama senin iyiliğin için bırakmak zorundaydım özür dilerim kardeşim belki bu abiliğe sığmaz senin için ama seni bulucam ve bu çöplükten kurtarıcam söz veriyorum sana ''

Bu notu okuduktan sonra o kaldığım yerden kaçtım madem beni bırakıp gidecekti herkes gibi neden yanına alıyor almasın bulamasın beni büyük işlermiş pehh yemişim işini ulan ben sekiz yaşında napıcam tek başıma dışarı da. Farklı insanlarla tanıştım farklı işler yaptım hırsızlık kapkaççılık insan dövmek gibi çok şey yaşadım o yıl tek başıma çok zor günlerim oldu hiç arkadaşım olmadı o kulübedekiler hariç sonra bi sabah uyandığımda bi yetimhanenin önündeydim ve başımda bir sürü insan vardı hepsi bana bakıyordu yavaşça yattığım yerden kalktım oturur pozisyona geçtim kendi aralarında mırıldanıp duruyorlardı ''kesin şunu'' diye çıkıştım birden ben böyle diyince hepsi sustu ve geri çekildiler ayağa kalktım üstümü silkelemedim zaten kirliydim sorun değildi benim için ben ayağa kalkınca kapının oradan çekildiler 100.Yıl Çocuk Yuvası ve Kız Yetiştirme Yurdu yazıyordu  sonra insanlara döndüm hepsini tek tek süzdüm ''beni buraya kim getirdi'' diye sordum çünkü dün akşam bi evin bahçesinde uyumuştum herkes birbirinin suratına bakıyordu ben çok çabuk sinirlenen bi kızdım.

''Söylesenize lan kim getirdi beni buraya'' aralarından ellisine merdiven dayayan ama makyajla kırkındaymış gibi gözüken biri çıktı ve konuşmaya başladı ''Bilmiyoruz sabah buradaydın ve elinde bi not vardı'' ne notu lan ne dönüyor burada sinirden kafayı yemek üzereydim  elimi sinirle duvara vurdum ''ne notu nerede o not'' kadın elinde tuttuğu kağıdı bana verdi o kadar hızlı almıştım ki kadının elini çizdim ufak bi çizik notta aynen şöyle yazıyordu ''seni burda daha mutlu ederler benim yapamadığımı yaparlar (sonunda ise) seni herkesten her şeyden koruyacak olan kişi''  abim miydi acaba kağıdı büzüp yere attım ve ''ben burada kalmam'' dedim ama karnım guruldayınca hem de baya sesli guruldadığı için orada ki teyzelerden biri ''bak güzel kızım seni kırmak için demiyorum ama hem açsın hem kirlisin ne var sanki burada kalsan yediğin önünde yemediğin arkanda olur arkadaş edinirsin  daha güzel olur senin için her şey'' aslında mantıklıydı tamam kabul ediyordum ''tamam ama ilk bir hafta deneme amaçlı'' dedim teyze güldü ve yanıma gelip sarıldı şaşırmıştım öylece durdum o ellili yaşlarında ki kadına baktım somurtuyordu kesin buranın müdüresiydi herkes dağıldı bense yurda bakıp yeni hayatımda beni nelerin beklediği düşündüm.

MERHABA ARKADAŞLAR YENİ HİKAYEM FOTOĞRAFTAKİ KIZ MİSLİNA  SIK SIK YAZMAYA ÇALIŞICAM