Η Αλλαγη

κεφαλαιο 21

Σήμερα μιας και είναι Κυριακή θα πάω για τρέξιμο πιστεύω οτι θα μου κανει καλό λίγος καθαρός αερας.Αφού έχω βάλει τις φόρμες μου περνώ κινητό ακουστικά και κλειδιά και φεύγω απο το σπίτι αρχίζω να τρέχω χωρίς να ξέρω τον προορισμό απλα τρέχω και σκέφτομαι, σκέφτομαι τι θα έκανε η παλιά Γωγώ σε όλα αυτά,σκέφτομαι πως μπορεί να έχω αλλάξει μα μέσα μου υπάρχει ενα κομμάτι που είναι κλειδωμένο και περιμενει τον καταλληλο για να ανοίξει ενα κομματι της παλιάς Γωγως,σκέφτομαι πως ειμουν και πως έγινα ώρες ώρες ουτε εγώ με αναγνωριζω στον καθρέπτη έχω γίνει μια Γωγώ που ούτε ο ίδιος της ο εαυτός δεν την γνωρίζει.Αλλά μέχρι ποτε θα κρατήσει αυτό?φοβάμαι πως κάποια στιγμή θα επανέλθει ο παλιος μου εαυτός ή μάλλον όχι δεν φοβάμαι αυτό να μην λέμε μαλακιες φοβάμαι πως θα ξανά ερωτευτω τον Γιώργο και τοτε θα ειναι αργά γιατί μια φωνουλα μέσα μου μια αδύνατη φωνουλα μου λέει πως πρεπει να του πω τι ένιωθα τόσο καιρό αλλά οι υπόλοιπες οι ποιο δυνατές λένε το ακριβός αντίθετο δεν ξέρω τι να κάνω έχω μπερδευτει και μην νομιζετε πως και η ζωή μου στην Ικαρία ηταν γαματη καμια σχέση σκατά ηταν μέχρι που βρέθηκε ο Κωστας και αυτό ως ο ήρωας μου βλέπετε ειμουν τόσο μαλακισμενο που την πατησα

Flashback

Σάββατο μέρα σήμερα και έχω κανονίσει με τον Μήτσο να πάω σπίτι του για την εργασία αφού βάζω ενα τζιν και μια μπλούζα πάω στην διεύθυνση που μου είχε στείλει νωρίτερα σε μύνημα χτυπάω και μετα απο λίγο μου ανοίγει την πόρτα εγώ μπενω μέσα και κάθομαι στον καναπέ

"Και δεν μου ειπες μένεις μόνος"λέω και κοιταω τον χώρο πολύ απλός

"Ναι"λέει και κάθετε δίπλα μου επικρατή μια αμήχανη ησυχία ώσπου ο Μήτσος έρχεται όλο και πιο κοντά μου όταν φτανει δίπλα μου μου πιάνει το Μπούτη και κατευθύνει το χερι του στην περιοχή μου εγώ του το βγάζω απο πανω μου αλλά αυτός πέφτει τελείως πανω μου αρχίζει να με φιλάει και εκεί που παει να βγαλει την μπλούζα μου ακούμε την μπαλκονοποτρα να σπάει και εμφανιζεται μέσα ο Κωστας τον σπροχνει απο πανω μου του δίνει μια μπουνιά και με πέρνει και φευγουμε πάμε κάτω στο πάρκο και καθόμαστε έχω σε όλη την διαδρομή εκλεγα η αλήθεια ειναι πως φοβήθηκα πολύ

"Ευχαριστώ"λέω μετα απο λίγο εκείνος με κοιτά και μου χαμογελα

"Κωστας"λέει και απλώνει το χερι του

"Γωγώ"λέω και του χαμογελαω ψευτικα "μα καλά πως ηξερες οτι κινδυνεύω"ρωταω και τον κοιταω

"Τον Μήτσο τον ξέρω απο μικρο παιδι τα θέλει όλα δικά του και αυτός ειναι ο λογος που έχω ξεκόψει μαζί του παντα θέλει να πληγώνει τους αλλους και σκέφτεται μονο την παρτι του να περνάει καλά μονο εκείνος"λέει εγώ απλα τον κοίταξα.
Τέλος Flashback

Και μετα απο εκείνη την ημερα άρχισαν όλα βγεναμε ειμασταν μαζί στο σχολείο, παντού.Και είναι ο μόνος που δεν θα ξεχάσω απο την Ικαρία και όταν κάνω παιδιά είμαι σίγουρη πως αυτό θα το πω στην κόρη μου γιατί ποτε δεν πρεπει να εμπιστευωμαστε κάποιον χωρίς να τον ξέρουμε και ποσο μάλλον να τον ερωτευθουμε γιατί μην νομιζετε πως και τον Κώστα τον ήξερα μονο οτι είχε μια αδερφή ήξερα τίποτα άλλο ηταν πολύ κλειστός χαρακτήρας.
[..........]
Με αυτά και με εκείνα πέρασε η ωρα και πήγα σπίτι έβαλα στον καινουριο μου φιλο να φαει και εκατσα να φάω και εγώ άραγε τι θα γινόταν αν δεν αλλαζα?Πώς θα ηταν η ζωη μου τώρα ενα ερώτημα που δεν θα το λύσω ποτε!!!!

Γειααα σας 💖

Τι κανετε? 😕

Η ωρα είναι 2:25 το βαδυ 😁

Για κάποιο λογο μονο το βράδυ εχω έμπνευση 🙌

Τελος παντων😺

Ελπίζω να σας άρεσε 😏

Τα λέμε στο επόμενο 😘

Και σορρυ για το μικρο 😞

Μπαιιιι👋