texting a bad girl // completed

21/υπέροχα

EDITED
***************************

Ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου και συνέχισα να παρακολουθώ τα λόγια της Δήμητρας. Βρισκόμουν σε μια καφετέρια μαζί με την παρέα μου και λέγαμε/κάναμε ό,τι στο καλό μας ερχόταν - όπως πάντα.

Μέσα στον κύκλο που δημιουργήσαμε με τα τραπέζια, ήταν κι αυτός. Βασικά ήταν και οι δύο, όμως εμένα μ' ενδιαφέρει μόνο ο ένας από αυτούς.

Ο Νίκος, ο οποίος καθόταν δύο θέσεις μακριά μου. Μπορούσα να νιώσω το βλέμμα του πάνω μου - με έχει κοιτάξει από τότε που ήρθε πάρα μα πάρα πολλές φορές. Όχι ότι με χαλάει, απλώς δεν θέλω να θυμώσει πάλι ο Βασίλης για το τίποτα και κάνει καμιά μαλακία.

Μετά ήταν κι ο Βασίλης ο οποίος συμμτείχε όσο πιο πολύ μπορούσε σε ό,τι κι αν συζητούσαμε, ένας θεός ξέρει γιατί. Κι αυτός με κοιτούσε αρκετά συχνά, μάλιστα προσπάθησε να μου μιλήσει κάποιες φορές, εγώ όμως τον αγνοούσα.

Mr. Lonely: δείχνεις κάπως κακόκεφη

Mr. Lonely: να έρθω να σου φτιάξω το κέφι;

Γέλασα με το που διάβασα τα μηνύματα που μου έστειλε ο Νίκος και άρχισα αμέσως να πληκτρολογώ την απάντηση.

Me: πρέπει να έρθεις κάποια στιγμή

Me: πλήττω εδώ πέρα ;)

Ήπια λίγο ακόμη από τον καφέ μου και κοίταξα τον Νίκο ο οποίος εκείνη τη στιγμή σηκωνόταν από τη θέση του, κάνοντας νόημα σε αυτό που καθόταν στα αριστερά μου να πάει να κάτσει στη θέση του. Μέσα σε λίγα δεύτερα καθόταν δίπλα μου και γύρισε να με κοιτάξει.

«Ήρθα να σου φτιάξω το κέφι, αγαπούλα» μου έκλεισε το μάτι κι εγώ γέλασα με το "αγαπούλα".

«Γεια σου και σένα. Τι κάνεις;»

«Τώρα είμαι μια χαρά» μου είπε και μου χαμογέλασε γλυκά. Ακούμπησε τον αριστερό του αγκώνα στο τραπέζι ενώ το άλλο του το χέρι το πέρασε γύρω από τους ώμους μου. Ακούμπησα την πλάτη μου στην καρέκλα κι έμεινα να τον παρατηρώ.

Πως γίνεται να είναι τόσο όμορφος;

«Έι Κατερίνα! Έρχεσαι να σου πω λίγο;»πετάχτηκε από το πουθενά ο Βασίλης χαλώντας την στιγμή. Αναστέναξα και γύρισα να τον κοιτάξω. Είχε ακουμπήσει κι αυτός την πλάτη του στην καρέκλα και κοιτούσε εμένα και τον Νίκο καθώς είχε σταυρώσει τα χέρια του και τα είχε αφήσει να ξεκουραστούν πάνω στο στομάχι του.

Κοίταξα τον Νίκο, ο οποίος κοιτούσε τον βλάκα.

«Ηρέμησε»του ψιθύρισα και με κοίταξε κατευθείαν. «Θα έρθω σύντομα».

Σηκώθηκα από την μέση μου και είδα πως αρκετοί από την παρέα με κοιτούσαν. Πήγα κι έκατσα στην άδεια θέση δίπλα στον Βασίλη - αυτός που καθόταν πριν εκεί είχε φύγει δυστυχώς - και γύρισε κατευθείαν να με κοιτάξει.

«Δεν πίστευα πως θα ερχόσουν».

«Όσο το γρηγορότερο, τόσο το καλύτερο».

«Αυτό πόνεσε ξέρεις» μου είπε χαμογελώντας.

«Τι θες Βασίλη;»

«Να βγούμε έξω. Οι δυο μας» είπε αμέσως και εγώ γέλασα.

«Αποκλείεται. Όχι, όχι, δεν θα το κάνω αυτό».

«Μα γιατί; Νόμιζα πως--»

«Τα νομίσματα στην τράπεζα και τα χοντρά σε μένα ρε Βασίλη. Δεν θέλω να κάνω παρέα μαζί σου, κατάλαβε το» πήγα να σηκωθώ με το που ολοκλήρωσα την πρόταση μου αλλά το χέρι του με τράβηξε από το μπράτσο για να κάτσω πάλι πίσω.

Αν το ξανακάνει αυτό θα τον σκοτώσω, το ορκίζομαι.

Κοίταξα τον Νίκο ο οποίος ήταν έτοιμος κι αυτός να τον σκοτώσει. Του έκανα νόημα να κάτσει στα αυγά του και κοίταξα τον Βασίλη.

«Άφησε με να φύγω» του είπα χαμηλόφωνα.

«Μόνο αν βγεις μαζί μου».

Πήγα να διαμαρτυρηθώ μα με πρόλαβε και μίλησε πρώτος.

«Μόνο μία φορά. Και μετά θα σε αφήσω στην ησυχία σου. Εσένα και τον άλλον, τον βλάκα».

Γέλασα και στριφογύρισα τα μάτια μου. Έχει ξεχάσει πως αυτός είναι ο βλάκας της υπόθεσης, σωστά;

Σηκωθηκα από την θέση μου και πήγα κοντά στον Νίκο.

«Τι σου είπε;» ρώτησε αμέσως.

«Θέλει να βγούμε, μόνο εγώ κι αυτός για να μας αφήσει ήσυχους».

«Δεν θα τα παρατήσει ποτέ, έτσι;» πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του κι αναστέναξε.

«Δες το από την καλή μεριά όμως, θα μας αφήσει ήσυχους μια ώρα αρχ--» σηκώθηκε από την θέση του χωρίς να με ακούσει να ολοκληρώσω την πρόταση μου. Έφυγε αφού μας χαιρέτησε όλους κι εγώ έμεινα να κοιτάζω το κενό, θυμωμένη και με τους δύο.

Ωραία πάνε τα πράγματα, υπέροχα.

*******************
μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γτ ο Νίκος θύμωσε τόσο εύκολα;