Good Girls | Camren

4.7

Lauren'in ağzından:

Merdivenlerden yürürken ailem tarafından karşılandım.

Annem heyecanlı bir ses tonuyla konuştu:
-Harika,sana söylememiz gereken bir şey var.

Sesimdeki gerginliği belli etmemeye çalışırken cevap verdim.

"Benim de önce siz."

"Pekala,otur."

Babamın emrine itaat ettim ve oturdum.

"Lauren biz taşınıyoruz!"

İkisi de aynı anda konuştular ve ben hayal kırıklığına uğradım.

"Taşınıyoruz?Nasıl yani Miami'den mi ayrılıyoruz?"

Bütün arkadaşlarımı özellikle de Camila'yı bırakma düşüncesi gözlerimi dolduruyordu.

"Eyaletten ayrılıyoruz.Georgia'ya taşınıyoruz."

"Ah,ama neden!?"

Ailemin neden birdenbire eşyalarımızı toplayayarak ayrılmamızı istediklerini merak ediyordum.

Bu onların yapacağı tarzda bir şey değildi.

Ben bunu Camila'ya nasıl açıklayacaktım?

Benden nefret edecek miydi?

Hala birlikte olacak mıydık?

Bütün bu sorular aynı anda aklıma kurcalıyorlardı ve en sonunda kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.Göz yaşları yanaklarımı ıslatmaya başladı ve ailem bana endişeyle baktılar.

"Her şey iyi olacak tatlım.Baban yeni bir işe girdi.Oradan küçük hoş bir ev bulduk hatta hiç arkadaş edinemezsen sana köpek bile alabiliriz.Çünkü yeni insanlarla nasıl tanıştığını biliyoruz."

Annemin saçmalamaya başlamasıyla babam güven vermek adına elimi sıktı.

"Hoş bir okulları var ve insanları harika."

"Bize ne söyleyecektin?"

Babamın gülümseyerek sorduğu soru paniklememi sağladı.

Onlara açıklamak için uygun bir zaman mıydı?

Ne yapmam gerekiyordu?

"Anne,baba ben..."