Hayat gerçekten çok acımasız... Bir şekilde hayatın bir yerinden tutunmaya çalışıyoruz Her şeye rağmen direnebiliyoruz... Öyle ki yaşanılan zorluklar pes ettirebiliyor biz insanları Pes etmek kolay gelebiliyor bazen... Kendini veya çevredekileri suçlamak, her şeyi karşı tarafa yıkmak rahatlatıyor bazen içimizi...
Kaçmamalı insan, yaşanan sorun her ne şekilde olursa olsun kaçmamalı... Olayların karşısında bişeylerin arkasına saklanmak ve kaçmak... Ne kadar yanlış halbuki!! Ya da susmak çoğu zaman, susuşların arkasına saklanmak... Susarak hiç bir şey halledilemez... Paylaşamazsın en basit derdini bile Bu sefer içinle konuşmaya başlarsın Kendinle hesaplaşıp, sorgulamaya başlarsın O zaman kendi kendini yersin
sana ses verir en derin yerinden ama anlayamazsın bazen, yada anlarsın da yokmuş gibi davranırsın... Öyle davranmak daha kolaydır çünkü, çünkü aşk zordur, bulması da elinde tutması da... Korkarsın yani,yani kaçarsın aşktan... o kovalar sen kaçarsın... Ne büyük yanılgıdır aşktan kaçmak... Oysa ki hep içindedir o, onunla nefes alırsın çoğu zaman ama korkularının yanında aşk küçük kalır
Aşkı küçültmemeli "bu aşktan korkuyorum, sonu kötü olabilir, kaçayım ben bu sevdadan, nasılsa tekrar aşık olurum unuturum onu" demek ne büyük saçmalık Belki o an yaşadığın aşkı ve coşkuyu bir daha bulamayacaksın...Belki hayatında bir çok şeyi kulak ardı ettin, korktun, kaçtın ama aşktan korkma bunu aşka yapma... koru onu en güzel şekilde...
Yani kısacası değerini bilmek lazım hayatın... Hayat gerçekten çok kısa... Yaşamanın, aldığımız nefesin ve hala bedenimizde olan ruhun değerini bilmeli... Unutmamak gerek; bir tekrarı daha yok bu hayatın, erteleme hayatı ve küçücük bir yaşanma ihtimali olan isteklerini...
DÜN BİTTİ...
BUGÜN HALA DEVAM EDİYOR...
YARIN BELKİ OLMAYABİLİR...
BUNU İÇİN HAYATIN DEĞERİNİ BİL...
