Best Friends Or??

Part 7

"Είσαι καλά;" με ρώτησε στην συνέχεια ο Άλεξ και με αγκάλιασε από τους ώμους. 

"Ναι, πάω να φέρω τα λαζάνια και έρχομαι να δούμε την ταινία." του απάντησα και τον φίλησα πεταχτά. Δεν ήξερα τι άλλο να του πω. 

Πλευρά Θανάση

"Ενοχλώ;" ρώτησα τον Γιώργο όταν μου άνοιξε την πόρτα. Ήταν τέσσερις τα ξημερώματα και μάλλον τον είχα ξυπνήσει, αν κρίνω από τον τρόπο που με κοιτούσε. 

"Τι θες ρε μαλάκα τέτοια ώρα;" με ρώτησε αγανακτισμένος. "Μου κόπηκαν τα ήπατα μόλις άκουσα το κουδούνι." συνέχισε και έκανε στην άκρη για να μπω μέσα. "Ρε, εσύ έχεις τα μαύρα σου τα χάλια!" σχολίασε μόλις με είδε στο φως. "Τι έγινε;" 

"Πηδιέται με τον μαλάκα, αυτό έγινε." του απάντησα και ξάπλωσα στον καναπέ. Είχα πιει και οδηγούσα ώρες με την μηχανή για να ξεχαστώ. 

"Ώπα, αδερφέ... λυπήσου με! Μόλις ξύπνησα και δεν στροφάρω..." μου είπε και κάθισε δίπλα μου. "Ποιος πηδιέται με ποιον;" με ρώτησε και έτριψε τα μάτια του. 

"Η Βέρα με τον Άλεξ..." τον βοήθησα να κατάλαβει. "Πήγα σπίτι της ο μαλάκας να της ζητήσω συγγνώμη και ήταν με αυτόν... Αυτή αναψοκοκκινισμένη και εκείνος χωρίς μπλούζα." συνέχισα. Δεν το πίστευα, πριν λίγες μέρες αν πήγαινα σπίτι της και ήταν με κάποιον θα την πείραζα και θα της έδινα και συμβουλές και τώρα μου ερχόταν να τον χτυπήσω και να την φιλήσω.

Το εξήγησα τι έγινε κι εκείνος μου έφτιαξε έναν καφέ. 

"Ωραία ρε φίλε, αλλά τι θα γίνει τώρα;" με ρώτησε όταν τελείωσα την διήγηση. "Θα σταματήσεις να μιλάς έτσι απλά με την Βέρα;" συνέχισε. "Θα σταματήσετε να μιλάτε με την Βέρα για ένα παραλίγον πήδημα;" 

"Δεν ξέρω αλήθεια..." είπα και πέρασα τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου. Το κεφάλι που πήγαινε να σπάσει. "Απλά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ... Δεν ξέρω τι να κάνω... Όταν είμαι κοντά της πλέον, απλά δεν σκέφτομαι λογικά." συνέχισα. Έτριψα τα μάτια μου.

"Αδερφέ καταλαβαίνεις φαντάζομαι πως έχεις δαγκώσει την λαμαρίνα με την Βέρα..." μου είπε και άρχισε να γελάει. "Δεν θα πω "στα έλεγα εγώ"." συνέχισε. "Όχι, βλάκα δεν παίζει τίποτα με την Βέρα, την έχω σαν αδερφή μου!" μιμήθηκε γελοία την φωνή μου. 

--------------

Πλευρά Βέρας.  

"Πέρνα το βράδυ να πάρεις τα πράγματά σου. Στις 10 να είσαι εδώ."  Κοιτούσα το μήνυμα που είχα στείλει στον Θανάση το πρωί. Αν κάποιος μου έλεγε πριν ένα μήνα πως η κατάσταση με τον Θανάση θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο που είναι τώρα, θα γελούσα και θα έλεγα πως είναι τρελός. Πάντα έλεγα στον Θανάση πως θα γεράσουμε μαζί και θα τσακωνόμαστε για τα χάπια μας. Θυμάμαι ένα βράδυ του καλοκαιριού μετά την τρίτη λυκείου είχαν συμφωνήσει πως εάν μέχρι τα τριάντα πέντε μας δεν είχαμε βρει κάποιον που να θέλουμε να παντρευτούμε, θα παντρευόμασταν μεταξύ μας. Και τώρα, με το ζόρι μιλούσαμε ο ένας στον άλλον. 

Χτύπησε το κουδούνι και σηκώθηκα με αργά βήματα να πάω να ανοίξω την πόρτα. Ήταν δέκα και είκοσι οπότε λογικά ήταν αυτός. 

"Συγγνώμη που άργησα." τον άκουσα να μου λέει μόλις άνοιξα την πόρτα. Ήταν βρεγμένος. "Έπιασε βροχή και..." άρχισε αμήχανα. 

"Δεν πειράζει, έλα μέσα." είπα και έκανα στην άκρη για να περάσει. "Θες να σου φέρω μια πετσέτα να σκουπιστείς;" τον ρώτησα. Στεκόμασταν και οι δύο στην είσοδο του σαλονιού και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον. Ήταν τόσο αμήχανα. Ποτέ δεν ήταν αμήχανα με τον Θανάση. 

"Όχι, είμαι εντάξει..." είπε. "Καλύτερα να πάρω την κούτα και να φεύγω..." μουρμούρισε. 

Του έδωσα την κούτα και τον πήγα μέχρι την πόρτα. Περίμενε το ασανσέρ. Κάνε κάτι... Πες κάτι... 

"Αλήθεια τώρα; Αυτό ήταν;" σχολίασα αγανακτισμένη μόλις έφτασε το ασανσέρ και ήταν έτοιμος να μπει μέσα. "Απλά θα σταματήσουμε να μιλάμε; Θα σταματήσω να θέλω να σου μιλήσω... να θέλω να σε δω... να θέλω..." σταμάτησα. Ένιωσα δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια μου. 

"Να θέλεις τι;" με ρώτησε και ήρθε προς το μέρος μου. Τα πρόσωπα μας βρίσκονταν πολύ κοντά. 

"Τίποτα, ξέχνα το..." είπα και έκανα ένα βήμα πίσω για να πάρω μια ανάσα. Δεν μπορούσα να είμαι τόσο κοντά του. "Δεν έχει σημασία..." συνέχισα και σκούπισα τα μάτια μου. 

"Έχει σημασία Βέρα! Έχει!" φώναξε. "Πες μου τι θες... Πες μου τι θες να κάνω." συνέχισε χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του. 

"Δεν ξέρω..." ψέλισσα και δεν κατάφερα να κρατήσω τα δάκρυα μου. 

"Εγώ ξέρω τι θέλω..." σχολίασε και με πλησίασε. Σκούπισε τα δάκρυα από τα μάγουλα μου και ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου. 

Φιληθήκαμε. Μέσα στο φιλί μας, τον ένιωσα να χαμογελάει. Με ανέβασε πάνω του και εγώ τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο μου και μόλις φτάσαμε, κατέβηκα από πάνω του. Συνεχίσαμε να φιλιόμαστε και τα χέρια του κινούνταν σε όλο μου το σώμα. Απομακρύνθηκα και του έβγαλα την μπλούζα. Έβγαλα τα ρούχα μου κι εκείνος συνέχισε να με φιλάει. Πέσαμε στο κρεβάτι κι εγώ βρέθηκα από πάνω του. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Το ένιωθα. Είχα ερωτευτεί τον καλύτερό μου φίλο. 

"Δεν αντέχω άλλο... Σε θέλω τώρα." μου είπε σιγανά στο αυτί όσο τον φιλούσα στον λαιμό και περνούσα τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά του. Ήταν ακόμα βρεγμένος. 

"Κι εγώ!" ανάσαινα βαριά. 

Hello <3 Ελπίζω να σας αρέσειιι <3 

Gif not mine.