OKULDAKİ SIR

2.BÖLÜM/ KAYIP ADAM BAY NORMAN

    Sabah on bir sularıydı. Okul Müdürü Bay Richard, temizlik görevlisi Bay Norman'ın okula gelmemesinden şüphelenmişti, polis çağırmıştı. Polisler öncelikle Bay Norman'ın evini araştırmak istemişti fakat sordukları kişilerin hiçbiri Bay Norman'ın evinin nerede olduğunu bilmiyordu. Daha sonra okulu araştırmak isteyen polisler, temizlik odasının önünde bir paspas bulmuşlardı. İyice garipleşen olayı bizim "Macera Kulübü" duymuştu. Peter, Holly ve onun kardeşi Nick, her zaman ki olan hayalleri bir grup kurup bir gizemi aralamaktı ve işte şimdi gizem ayaklarının altındaydı.

    Macera Kulübü üyeleri o gün teneffüslerde okulu araştırmaya karar verdi bu sırada polislerde gitmişti. Müdür Bay Richard, Norman'ın tatile gitmek istediğini düşünmüştü çünkü son günlerde öyle şeyler diyordu ama neden kimseye haber vermeden tatile gitmek istesin ki? Bu durum kesinlikle garipleşmeye başlamıştı.

    Öğleden sonra üç civarıydı ve Macera Kulübü üyeleri okulda neler olduğunu öğrenmek için okul kapandıktan sonra gizlice okula girip okulu araştırmak istiyordu. Saat altıda okul kapısının önünde buluşmaya karar verdiler.

    Peter, odasındaydı. Saat altıya yaklaşırken küçük bir sırt çantası aldı ve bu çantaya el feneri pil ve diğer eşyalarını koydu. Her şeyin önlemini almak istiyordu. Dünkü yağan yağmurdan sonra yavaştan yine kara bulutlar sarmıştı gökyüzünü. Hafif birde rüzgâr çıkmıştı.

    Nick ve ablası Holly'de kendi evlerindeydi. Okulda buluşmak için saatleri sayıyorlardı. Çok heyecanlılardı çünkü bu ilk maceralarıydı umarım başlarına bir şey gelmezdi. Nick ve Holly annelerinin o saatte dışarıya çıkmasına izin vermeyeceğinden annesine farklı bir yalan atmak zorundaydı.

                                                                        *              *                 *

    Peter, mavi içi yünlü paltosunu aldı ve annesinden izin almak için mutfağa girdi, "Anne! Ben kuzenlerime gidiyorum." Annesi arkasını döndü ve "Peki ama geç kalmayacağına söz ver." Dedi. Peter söz dercesine başını salladı. Saat altıya gelirken okulun yolunu tutmuştu bile on metre yürüdükten sonra şemsiye almayı unuttuğunu fark etti fakat geri dönmedi. Okulun son köşesine döndüğünde ortalığı hafif bir sisin kapladığını fark etmişti. Kırk saniyenin ardından sisin içinden çıkan kişiler kuzenleri Nick ve Holly'di. "Ne kadardır buradasın?" dedi Holly. "Yaklaşık bir dakikadır." Diyen Peter Nick'e doğru baktı, "Yüzün mü beyazlaşmış yoksa bana mı öyle geliyor?" diye alay eden Peter sessiz bir kahkaha patlattı. "Ne yani sen hiç korkmuyor musun? Ortalığa baksana, sanki mezarlıktayız!". Peter, Nick'i duymazlıktan geldi ve belindeki çantayı yere indirip içinden el fenerini çıkardı.

    Küçük adımlarla önden yürüyen Holly okulun demir kapısına varmıştı. Bir kez daha okula doğru bakan Holly, "gelin peşimden!" dercesine elini hareket ettirdi. Holly okulun kapısını açmak için demir kapıya ellemişti ki içi feci bir şekilde ürperdi. İçini titremeler basmıştı çünkü demir kapı havanın soğukluğunu üzerine çekmiş buz tutmuş kadar soğuktu.

    Ellerini yavaşça öne doğru ittiren Holly demir kapının ardına kadar açılmasını izledi. Dünkü yağmurda çamur olan okulun bahçesinden geçen Macera Kulübü el feneri sayesinde önlerini azda olsa görebiliyordu.

    Korkak adımlarla okulun giriş kapısına ilerleyen Üçlü, çürümüş yaprak kalıntılarının olduğu yerden geçerken kırılıp çatırdayan yaprakları çok fazla ezip ses çıkarmamaya çalışıyordu.

    Rüzgârın etkisiyle yavaşça kapanan demir kapının farkında bile değillerdi çünkü onların şu anlık tek odak noktası okuldu. "Umarım okulda bir öğretmen yoktur." Dedi Holly, "Eğer varsa işimiz zor bizi ailelerimize şikâyet edebilir!" Peter kaşlarını çaktı ve "Çok güzel motivasyon veriyorsun sağ ol!" dedi.