Vergeef me | One Direction

7

~Didi POV~

Ik kroop achter de laptop op zoek naar een mooi huis. Ik zag meteen een mooi huis maar die stond in Belfast en ik heb een keer gelezen dat daar ongeveer net zoveel autos rondrijden als in LA. (A/N dat zal vast niet zo zijn...) Ik ga daar niet rondlopen en stikken in al die smog!! (A/N Smog zijn allemaal uitlaatgassen van autos en fabrieken.) Na een half uur kwam Roos naar beneden. 'Heb je mn shampoo gezien?' Vroeg ze. 'Nee en je moet gewoon beter op je spullen letten!' Zei ik zo streng mogelijk. 'Ja mamie...' Mompelde Roos terug. Ik kan mn lach niet meer ophouden en begon hard te lachen. Na een tijdje vond ik weer een huis maar dan in een stadje net naast Dublin. Het zag er echt mooi uit! Een achter tuin van 2 voetbalvelden groot, een voortuin van 20 vierkante kilometer, 17 slaapkamers, 3 logeerkamers, iedere logeerkamer en slaapkamer had een eigen badkamer en balkon, een eilandje in de keuken en de keuken was alles wit, een grote voorraadkast die ongeveer 3 meter hoog was en 4 meter breed! Dat is handig met alles wat Roos eet... De woonkamer was 20 vierkante meter, er was een bubbelbad, sauna en een zwembad in de kelder en buiten in de tuin. Deze zet ik in favorieten en laat ze aan de meiden zien. Dit vinden ze zeker weten geweldig! Ik kon geen betere huis vinden dus ik klapte de laptop dicht en ging tv kijken. Na een uur kwamen de meiden naar beneden. Waarom doen hun er toch zo lang over om hun klaar te maken? 'Waarom duurt het altijd zo lang totdat jullie klaar zijn?' Vroeg ik zeurend. 'Nou zeg... Ik was aan het wachten en die drie daar!' Riep Roos onschuldig terwijl ze naar Tess, Tara en Shanna wees. 'Dat kon ik eigenlijk wel verwachten...' Mompelde ik. 'Heb je al een huis gevonden?' Vroeg Shanna hyper. Shanna toch met haar hyper heid... 'Ja en jullie mogen hem bekijken, hij staat op de laptop. Als jullie hem ook leuk vinden gaan we die kopen!' Zei ik. 'Ik kijk als eerste!' Gilde Tara. Ze keken en toen riep Roos ineens 'Die voorraadkast word van mij!' We moesten allemaal keihard lachen...