SENİNLEYİM🍀

Bölüm 1 ve 2

Biraz geç kaldığım için yayınlamakta, 2 bölüm birden aynı anda bölmeden paylaşmak istedim. ^^ Hadiii hayırlıssııı :)

''Bu nedir?'' diye sordum oturduğum sandalyeye daha fazla yayılırken.  

''Bu yeni işin'' diyerek karşılık verdi.

''Peki sen bunu nereden buldun?'' dedim. ''Kızım orasına karışma bunları detaylı konuşuruz sen bi git bakalım, görüş bi''

''Peki'' dedim i harfini uzatarak. Nefesimi dışarı soludum tekrardan ve kahveme uzandım. Tam ağzıma götürecekken aniden elimden çekilmesi bir olmuştu. 

''Kızım hadi gitsene'' dediğinde bu sefer kaşlarımı çattım ve sandalyemden doğruldum. ''Tamam be gidiyorum'' 

Çantamın içine telefonumu ve kulaklığımı koyduktan sonra sırtıma yerleştirdim. ''Gidiyorum umarım bu sefer olur''

''Olur olur sorun etme güzelim'' dediğinde yalandan sırıttım. ''Ben seni arar anlatırım detayları''

Ahmet'e öpücüklerimi yollayıp yoluma devam ettim.  

Elimdeki kağıda dikkatle bakıp ilerliyordum.  Ahmet benim üniversite arkadaşımdı. Çok fazla arkadaşım yoktu,  bazen benden bazen karşı taraftan kaynaklanan sebeplerden ötürü sürekli az insanlarla konuşurdum ve çok arkadaşım olmazdı.  Ahmet de öyle frekansımın uyduğu şu anlık çok yakın olduğum biriydi.  Üniversite 3. sınıftık ve son bir yılımız kalmıştı.  Paraya ihtiyacımız vardı.  Ben Bursa'ya gelmiştim okumak için fakat buradaki şartlar İstanbul'a göre daha iyi olsa da annemle babamı özlüyordum.  Bana çok para gönderemiyorlardı çünkü durumumuz pek iyi değildi. 

Elimdeki kağıdın üzerinde yazan adresi tam olarak zihnime yerleştirince,  cebime attım. Ahmet'le beraber aynı evde bodrum katta kalıyorduk burada.  Çok daha ucuz ve iyi bir yerdi ayrıca yarı yarıya ödüyorduk her şeyi.  Yinede çalışmak zorundaydım. Part-time işlerde kışın çalışmıştım fakat bu yaz gününde biraz tam günümü alacak bir iş,  daha maaşı yüksek bir yer arıyordum.  Bu yaz güzel bir para biriktirirsem eğer yazın daha rahat derslerimle ilgilenebilirdim.  Çoğu zaman, tam günlü işlere bakıp bulamamıştım fakat bugün Ahmet, elinde hizmetli olarak her şey de yardım edebilecek bir ev ilanı görmüş,  bana uygun olduğunu düşünüp getirmişti.  Tam olarak şartlar neydi bilmiyorum ama genç eleman arıyorlarmış ve herhangi bir özel bir şey istememişler. 

Düşüncelerimden sıyrılıp otobüsten inmiştim.  Sakince etrafı gözlerimle taradığımda iznik yolu üzerinde olan genel olarak biraz şehirden uzak bir yerdi.
İçimde beni rahatsız eden bir şey vardı fakat tarif edemiyordum.  Hani bir yere girersin -bir okul olabilir bu- sevmezsin gitmek istersin ama alışmışsındır gidemezsin falan...  Bu tür hislerin daha fazla beni ele geçirmesini istemediğim için adımlarımı hızlandırarak evin bulunduğu tarafa yöneldim.

"Sanırım burası" diye mırıldandım içimden.
Fakat şaşırmıştım da oldukça çünkü büsbüyük bir evdi burası ve kafamda böyle bir ev canlanmamıştı. 

Hayranlıkla bakan ağzımı kapatıp dikkatlice yanaştım ve zile bastım.  Çok geçmeden bir ses duyuldu,  tiz bir kadın sesi.
"Kimsiniz? "

Biraz ağzımda geveleyerek "Iıı ş-şey iş ilanı için gelmiştim. "

Bir cevap beklerken sıradan duyulmuş bir kapı açılma sesi duyuldu.  Derin bir nefes alarak yürümeme devam ettim.