paper spirits

- ;

Gökyüzü yeşil renge bürünmüş, kıyamet günü gelmişti Hoseok ve Taehyung için.

Taehyung ellerini Hoseok'un ellerine kenetlemiş titrek bir şekilde ayakta duruyordu.

"Hoseok, ben korkuyorum."

Hoseok Taehyung'un bedenini bütünleşmişçesine kendi bedenine yasladı.

"Taehyung, ruhlar korkar mı?"

Taehyung'un gözlerine hücum eden yaşlar sonunda firar etmişti.

"Ben günahkar bir ruhum Hoseok. Ve o günahı işlemesiydim, sonsuza kadar kendimi bulamayacaktım."

Hoseok uzandı ve Taehyung'un dudaklarına buse kondurdu.

"Ve Hoseok, bir günah hiç kimseye böylesine yakışamaz."

Hoseok ellerini Taehyung'un saçlarına çıkardı.

"Öyleyse son kez, bu günaha bulanmaya ne dersin sevgilim? Bugünden sonra ne sen günahkar olacaksın, ne de ben bir günah. Ateş olup yanacağız. Kül olarak doğacağız, gökyüzüne karışacağız. Yağmur olarak yeryüzüne düşeceğiz ve yine birbirimizi bulacağız. Sen beyaza bürüneceksin tekrardan ben de senin  mavin olacağım."

Taehyung'un göz yaşları durdu birden, bir daha hiç akmamak üzere. Sessizce onayladı Hoseok'u.

Hoseok parmaklarını nazikçe Taehyung'un bedeninde gezindi ve kıyafetlerinden kurtuldu.

Nazikçe bedeni, bedenine karıştı o gece. Bir yıldırım çaktı, yanmaya başladı tüm ruhlar.

En özel kelimelerini seçti o gece Hoseok, Taehyung için.

Hoseok'un söylediği gibi;
Beraber yandılar,
Beraber kül oldular,
Beraber gökyüzüne karıştılar,
Beraber yağdılar,
Yine birbirlerini buldular.

~◇~

"Biz yasaktık,
hiçbir zaman güzel bir kelimeye yakışmadık.
Biz kendi kelimelerimizi yarattık.
Mavi olduk, beyaz olduk, yeşil olduk, sarı olduk ama hiçbir zaman kırmızı olamadık.
Tutkulu değildi bizim aşkımız.
Kırılgandı,
Korkaktı,
Derindi,
Özeldi.
Taehyung'a verebildiğim tek şey sevgimdi.
Ses etmedi, ilişkimizdeki tek fedakar kendisiydi aslında.
Tanrı sevgisinden uzaktık,
Sadece birbirimize yakındık.
Ağlamayı biliyorduk ama vazgeçmeyi hiçbir zaman öğrenmeyi istemedik.
Biz bir hikaye olamadık,
Biz sadece renk olduk.
Onu her öptüğümde güneşi öpüyormuş gibi hissederdim,
Onu her sevdiğimde cam kırıkları yutuyor gibi hissederdim,
Onunla her sevişmemizde boynuma bir ip dolanıyormuş gibi hissederdim.
Ama o benim için hiçbir zaman intihar olmadı.
O benim için her zaman
sevdiğim;
seveceğim,
bir ruh oldu."

Hoseok toz dolu kadehini havaya kaldırdı.
Işık camda kırıldı bir gökkuşağı yarattı.
Gökkuşağının arkasında Taehyung belirdi.
Hoseok'a yaklaştı,
Gülümsedi.
Sarıldı,
Öptü,
Hissetti.

Artık her rengi barındırıyorlardı,
Artık her renkte barınıyorlardı.

End

---

Bu nasıl final